Reis / vakantie verhaal Finland.
Op naar
het vierde reisland dat we aan mogen doen tijdens onze reis naar Mongolië.
Finland, het land van de 188.874 meren, 3 biljoen muggen en geweldige beren!
Natuurlijk
was het weer even spannend of we de grens over mochten met Happy, maar we
hadden een goed gevoel. De overige grenzen gingen ook soepel en we hadden
alles goed geregeld. De laatste dierenarts stempels hadden we in Noorwegen
gehaald, precies 2 dagen voordat we de grens over gaan zoals vereist is. Bij
de grens Noorwegen Finland aangekomen, Happy aan gegeven bij de douane. De
beste man keek in het paspoort van Happy. De grens beambte wist totaal niet
waar hij naar moest kijken. We vertelde netjes wat we gedaan hadden met de
pillen en onderzoeken, alles was akkoord en we mochten het land in. Weer werd er
niks genoteerd, en alle gegevens van de beste man voor de zekerheid maar
opgeschreven. Ook dit ging weer soepeltjes, je leest af en toe de vreemdste
verhalen dat het allemaal zo lastig kan zijn.
Bij het eerste beste dorp zagen we een klok en het bleek dat we een
tijdsgrens waren gepasseerd we hadden een uur verloren. In plaatst van 3 uur
s'-middags was het opeens 4 uur s'-middags. Met de zon die niet ondergaat merk
je er weinig van.
Het blijft toch een rare gewaarwording het blijft heel de dag licht. Vooral
op 21 juni staat de zon op z’n hoogst boven de horizon. Dit wordt dan ook
uitbundig gefeest met het midzomernachtfeest.
Het mid-zomernachtfeest wordt in veel landen gevierd zoals bijvoorbeeld in
Engeland. Ze staan er hier van te kijken dat we er in Nederland eigenlijk
niks aan doen. Precies
om 0:00 uur
wordt
er onder andere boven op de ski berg in Levi een enorm vuur ontstokken. Erg vreemd, het is
gewoon licht en we staan naast een enorm kampvuur. Er werd gedronken alsof
hun leven ervan afhing en sommige konden niet meer op hun benen staan.
Gelukkig hadden ze dan ook geen last van de muggen, want daar werd je
helemaal gestoord van.
Veel mensen stonden met hun regenjas en handschoenen aan, niet in verband
met de kou maar in verband met de duizenden muggen! Je kon bij sommige
mensen wel 60 muggen op hun regenjas tellen. Mooi om zo’n feest met de lokale
mensen mee te maken. Al duurde het maar tot 2 uur s’-nachts.
Ons Buske stond op een ski helling boven op de berg, dus we hoefde niet
zo ver te lopen. Hier hadden we een super uitzicht van de zon die nog steeds
niet onder ging! De zon draaide echt mooi om de punt van de berg. Apart om
te zien, maar ook hier wel weer veel muggen!
Om
even op de muggen terug te komen, er blijken hier drie soorten muggen te
zijn. De normale mug zoals in Nederland, een soort sandfly en een speciaal
geval. Dit speciale geval beet zich in Happy haar buik en haalde dan een stuk
huid tot bloedend toe los. En op d’r kop zaten ondertussen nog 20 muggen te steken. Wij
werden dol maar happy helemaal. De lokale vertelde dat het dit jaar wel extreem
was, het was zo extreem dat de rendieren de bossen uit vluchten de weg op,
want daar hadden ze er een stuk minder last van. Als je bleef lopen ging het
redelijk. Maar je kan niet blijven lopen, dus was het regelmatig vluchten
ons Buske in.
Deze konden we doormiddel van horren aardig mug vrij houden.
Als het regende
waren er geen muggen, dus dan kon je”heerlijk” naar buiten. Al
met al geen pretje
Op
sommige plekken was het wat minder met de muggen en hebben we heerlijk
kunnen wandelen. Zo zagen we een mooie tocht van 8 kilometer en dachten we
dat lopen we wel in 2 uur. Na 2 uur lopen bleek dat deze 8 kilometer enkele reis
was en dat er nog een flinke stijging in zat. Vandaar na 5,5 uur lopen op
één evergreen, waren we weer blij bij ons buske te zijn. Het was een super
wandeling, al zagen we boven op de berg helemaal niks door de mist. We
hadden dit niet willen missen. Tijdens een andere wandeling kwamen we ook
nog kraanvogels tegen, deze hadden we hier echt niet verwacht, dit zijn echt
ontzettend mooie beesten.
Het
rijden hier in Finland is geweldig. De wegen zijn super en de onverharde
wegen zijn er natuurlijk ook. Zo hebben we een paar honderd kilometer
onverhard gereden. Onverhard rijden kan op sommige wegen makkelijk met 80
kilometer per uur. Wel moesten wel goed opletten op de grote gaten in de weg
want die staan natuurlijk niet aangegeven. Als het regende waren de paden
wel erg glad en ons buske zag er natuurlijk weer niet uit. En dan nagaan dat
hij de vorige dag nog was gewassen!
Boven in
Finland wat ze eigenlijk Lapland noemen wonen de Sami’s. Ze leven echt met
de natuur en vooral met de rendieren. De rendieren lopen overal rond, tot
bij de mensen in de
voortuin. Heerlijk die mooie bloemetjes. Één maal per jaar worden de
rendieren bij elkaar gebracht en worden de jonkies gemerkt. Niet met een
oorlabel of een brandmerk, maar ze snijden verschillende figuren uit in de
oren zodat ze kunnen zien bij welke familie het beestje hoort. Wat eigenlijk
wel speciaal is dat tijdens het snijden gaat het oor helemaal niet bloeden.
weer eens iets anders als zo'n grote gele oorbel.
Van
de lokale kregen we ook te horen dat we eigenlijk in de verkeerde tijd in
Finland
waren. Voor de eerste week van juni en na de eerste week van augustus zijn
normaal gesproken de momenten met de minste muggen. We zullen het onthouden
voor de volgende keer.
Langzaam zakte we verder in Finland naar beneden en kwamen we uit in een
plekje waar we eerder geweest waren, maar toen in de winter. We hebben hier
toen met vrienden 5 dagen een tocht mogen maken met honden sleeën.
( voor het verhaal foto’s en
filmpjes van het hondensleeën kijk hier ).
Dit
keer zijn we er in de zomer, de vierhonderd honden van de hondenslee
organisatie zijn er nog wel en liggen te wachten tot het weer koud wordt.
Het blijft een mooie gezicht al die beestjes. Omdat we zulke mooie
herinneringen hadden van de blokhutten waar in we geslapen hadden tijdens de
hondenslee tocht, hebben we gevraagd of we zo’n
blokhut mochten huren voor een nacht. Er moest flink overlegt worden maar
het was mogelijk. Het moeilijkste was alleen ons daar te krijgen. Aangezien
het 50 kilometer van de verharde weg af ligt. En deze onverharde wegen
kriskras door de bossen heen lopen.
We moesten zelf 30 kilometer onverhard naar een plek rijden en dan zou daar
iemand ons oppikken om het laatste moeilijkste stuk gezamenlijk te rijden.
Met veel
gehobbel
kwamen we midden in een bos bij het huisje aan. Er was geen elektriciteit
of drinkwater. Maar wel een sauna zoals bij alle 480.000 blokhutjes hier in
Finland. De sauna wordt hier gebruikt om te wassen en daarna ook als sauna.
We moesten gelijk aan de gang. Vuur maken in het huis want het was koud,
water halen uit het meer voor in de sauna. Vuur maken om het was water te
verwarmen en
vuur maken om de sauna te verwarmen. Gelukkig lag er een flinke stapel hout
naast het huis en hebben we de vorige keer geleerd om vuur te maken
zonder
aanmaakblokjes, papier of benzine. Want dat was er natuurlijk niet. Dus we
hadden het zo huisje zo lekker warm, hebben ontzettend genoten van de privé
sauna met het meer om af te koelen en het geweldige uitzicht. En wonder
boven wonder er waren geen muggen !! We snappen nu nog niet hoe het kan maar
hebben er erg van genoten.
Boven
in Finland zitten ook bruine beren, natuurlijk zijn we die gaan zoeken,
sommige mensen zien beren op de weg, nou wij hebben uren gelopen en gezocht
maar hebben ze niet gevonden. Ze vertelde ons dat de kans dat je een beer
tegenkomt in het bos net zo groot is als de loterij te winnen.
Dit vertelde ze in het opvang centrum van wilde beren. Deze beren waren hier
terecht gekomen toen er nog gejaagd mocht worden op beren. Ze hadden moeder beer was
geschoten en de jongen bleven over. Onder andere zijn deze jongen beren hier
15 jaar geleden opgevangen. De verzorger was helemaal in to beren en
deed er alles voor, hij kon ook makkelijk bij ze in de leefruimte. Ze hadden
een grote leefruimte waar ze lekker in konden rennen.
Ze hadden hier ook een Lynx. Deze leeft ook in de bossen van Finland maar de
kans dat je die ziet is nog kleiner.
Wat
een mooie beesten bij elkaar. Ondanks dat de kans klein was zijn we toch
beren gaan zoeken in de bossen, er zijn 2000 beren in Finland en nu maar
hopen dat we iets zouden zien, maar helaas, of gelukkig? Zelfs geen
pootafdruk.
De boswandelingen zijn hier ook weer super. Af en toe maakte we het ons
makkelijk en liepen we voorbereiden routes. Deze leggen ze vaak erg mooi
aan. De bossen zijn op diverse
plekken
erg drassig en dan plaatsen ze er loopplanken, of over de rivieren maken ze
hangbruggen. Sommige hangbruggen zien er geweldig uit en bij andere denk je
hoe oud is dit en wordt dit wel eens nagekeken. Maar voor dat we het weten
is Happy er vaak al overheen en dan volgen wij, of zou het andersom moeten
zijn? Gelukkig ziet die gekke hond af en toe de gevaren niet. In de rivieren
en in de meren zit hier
natuurlijk ook weer veel zalm. We hoopte dat we de zalmen tegen de
watervallen omhoog zagen springen, maar na 5 minuten kijken werden we gek
van de muggen en hielden we het vaak voor gezien.
Verder naar het zuiden gereden en tijdens het rijden heel veel regen en dan
zien er dingen toch anders uit. Aan beide zijde van de weg honderden
kilometers dennenbomen en berkenbomen. Die ook weer heel veel gekapt en
gekloofd worden voor de komende winter.
Want de winters zijn hier echt koud en hebben ze veel hout nodig, ze
vertellen dat het regelmatig -30 graden is.
De
auto’s starten erg lastig met die strenge vorst. Vandaar dat ze bij veel
parkeerplaatsen en huizen stopcontacten op palen hebben staan. Hier sluiten
ze de auto op aan en zo kunnen ze de auto’s warm houden als ze geparkeerd
staan. Zo blijft zowel de motor als het interieur van de auto lekker warm en
kan de auto makkelijk starten. Geinig.
Zo
reden we verder naar het zuiden langs echt duizenden meren waar we
heerlijke naast konden kamperen met natuurlijk een kampvuurtje. Om te wassen
was het water wel koud maar als je eruit komt heb je wel een heerlijk tintel
gevoel. Soms waren er maar een paar muggen en dan was het goed om te doen,
dit is weer het echte genieten.
Om bij de meren te komen is het soms wel weer een stukje onverhard rijden.
Bij een meer hadden we een mooi strandje gezien. Daar de bus op geparkeerd,
foutje! Met het wegrijden zakten we tot aan de assen helemaal in het losse
zand. Niemand in de buurt natuurlijk die even kan helpen trekken. Dit gaf 3
uur graaf werk voordat we weer op de harde grond stonden. Tijdens het
graven, waren er natuurlijk tientallen muggen die ook even kwamen kijken.
Dit was even minder maar later weer een mooie ervaring.
En zo waren we bijna op de poolgrens aangekomen, en wat vonden we daar? De
enige echte Kerstman, of zoals ze hem hier noemen, Santa Claus. De beste man
krijgt
elke jaar duizenden brieven vanuit de hele wereld. Er is dan ook een
gigantische toeristische business omheen gemaakt. De rendieren waren even
ontsnapt maar zouden later wel weer terug
komen, waarschijnlijk last van de muggen. Erg grappig om heel dit circus te
zien.
Hier reden/liepen we ook weer de pool grens over, maar nu richting het
zuiden. Wat betekende dat de zon ’s-avonds weer onder de horizon verdween.
Al was het maar een klein stukje want ‘s-nacht bleef het schemeren. Maar nu
scheen de zon s’-nachts niet meer in je ogen.
Maar even wat anders, wat eigenlijk wel grappig is om te zien. Als je
boodschappen haalt zie je dat er ontzettende veel groenten uit Nederland
komt. Leuk om te zien dat Nederland zoveel groente exporteert. We missen
natuurlijk wel onze eigen groente kraam van de markt waar we elke week
heerlijk de verse Hollandse groeten halen. Dit zullen we waarschijnlijk in
Rusland wel gaan missen.
Nog
verder naar het zuiden kwamen we silent people tegen. In China hebben ze het
terra cotta leger maar hier in Finland hebben ze silent people. een soort
vogelverschrikkers met een hoofd van turf met grassprieten erop. Erg grappig
om te zien. In de zomer hebben ze zomer kleren aan en in de winter krijgen
ze winter kleren aan. Je kan het maar druk hebben. Ze hadden hier wel
heerlijke pannenkoeken
Natuurlijk nog diverse kerken en kastelen gezien maar dat is te langdradig om daar
iets over te schrijven in deze brief dachten wij. Het is gewoon mooi om te
zien.
Zo
zijn we in het laatste dorp terecht gekomen van Finland om de verdere reis naar Rusland voor te bereiden. In Finland is makkelijk alles te krijgen
vandaar dat we hier verschillende dingen zijn doen. Dierenarts bezoek voor
de juiste papieren, ons buske vol laden met eten dat ze in Rusland niet
hebben. Hondenvoer voor happy op het dak en de watertanks vullen met
heerlijk Fins water.
Grappig was tijdens het boodschappen halen dat we heel veel russen tegen
kwamen. Bij de LIDL staan bussen vol russen die hier een dag trip naar toe
maken om boodschappen te halen die ze in Rusland niet hebben.
Dus goed kijken wat ze kopen zodat we weten wat er wel en niet te koop is in
Rusland.
Zo waren we helemaal klaar voor de trip naar Rusland, een nieuw land waar we
nog nooit zijn geweest en toch weer spannend is om naar toe te gaan.
Wat gaan we daar mee maken, zien en doen? We vertellen het allemaal als we
het meegemaakt hebben in onze volgende reisbrief.
En natuurlijk een spreuk als einde.
Één dag zon doet een hele week regen vergeten