jammer dat je in een foto de beleving, geur, smaak, omgeving en gevoel niet kan meegeven !

Op naar het vijfde reisland dat we aan mogen doen tijdens onze reis naar Mongolië.
Rusland het land van de Kamaz, Vodka, kaviaar en de hoge hakken!
Dit keer weer de spanning van de grens overgang of het ging lukken met Happy. Natuurlijk weer goed voorbereid dus het moest gaan lukken. Vanuit Finland naar de grens gereden hier stond een rij van vele kilometers met vrachtauto’s, deze zijn we maar voorbij gereden anders kon het nog wel eens dagen gaan duren.
Bij de grens aangekomen stonden nog 10 auto’s om Finland uit te komen, dat ging super snel. Binnen 10 minuten was dit afgehandeld.
We mochten 5 kilometer rijden in niemandsland en daar doemde hij op, de grens van Rusland.
Bij de grens zag Frank een militair lopen met veel sterren op z’n schouder. Frank liep er naar toe, met de vraag waar we moesten zijn om de hond in te klaren. De man sprak geen engels. Maar toen hij Happy zag begreep hij het. Wij werden kort en duidelijk de rij gewezen waar iedereen in stond maar ondertussen werd er druk gebeld. Zelf mochten we binnen 30 minuten het land in. Nu happy nog en de bus. Diverse mensen kwamen aangelopen, nu ging het feest beginnen. Ze vonden Happy zo leuk en na wat gekroel liepen ze met de kopieën die we gemaakt hadden van alle Happy papieren weg. Na een uur toch nog maar eens vragen hoe het er voor stond.
Wat bleek alles was goed en we mochten al lang door rijden om de auto in te klaren. Dat hadden ze wel verteld toen ze weg liepen, maar we hadden het Russisch niet verstaan. Engels spreken ze helemaal niet, dat maakt het af en toe best lastig.
Een militair kwam aangelopen aangezien hij hoorde dat wij uit Nederland kwamen, het land van de drugs. Hij begon overal op de auto te kloppen om te kijken of we iets verborgen hadden. Met wat lachen, snoepjes, koekjes en het laten zien van alle stickers van de landen waar we geweest waren hoefde we niet door de scanner en ook niet alles uit te laden.
Nu nog de auto inklaren. Na alle documenten ingevuld te hebben, waarvan sommige in het Russisch, mochten we het land in.
Al met al waren we binnen 3 uur in Rusland ( had 2 uur kunnen zijn ) terwijl we verhalen hoorden dat het dagen kon duren. Waarschijnlijk toch de juiste mensen aangesproken. Iedereen was erg behulpzaam zo goed als ze konden.
Op naar Sint Petersburg. Campings kennen ze niet in Rusland maar we hadden een adres waar we waarschijnlijk achter Hotel Olgino op een mooi gras veld mochten staan. En het lukte. Ze wilde ons zelfs registreren, dat is aanmelden bij de politie dat ze weten waar je uithangt. Op het grasveldje tussen de bomen met natuurlijk veel muggen en horzels zaten we te genieten met een Russische pilsje dat we dit toch weer snel gedaan hadden. ( later hoorde we dat er een nieuwe camping is in Sint Petersburg)
We wilde Sint Petersburg gaan bezoeken en zijn zelf met ons Buske de stad ingereden. Midden in de stad hebben we een parkeerplaatsje gevonden, dankzij coördinaten van goeie vrienden. Tijdens het rijden is het wel op letten want om de paar kilometer is er wel een snelheidscontrole. En we hadden in dat soort gedoe geen zin. Sint Petersburg is een rijk gebied om te zien. Nog nooit zoveel jeeps en grote auto’s bij elkaar gezien en allemaal hebben ze haast. Als er maar ergens een ruimte is wringen ze hun auto er tussen. We noemen het hittepetitjes. Ze vliegen van links naar rechts echt grappig om te zien. Maar ook wel erg spannend of het elke keer weer goed gaat. We houden soms echt onze adem in.
Uit deze grote auto’s komen de chique mensen. De dames met hele hoge hakken en de korts mogelijke rokjes.
Ze zijn echt trots op de hoge hakken. Sommige spreken een beetje engels, je krijgt dan te horen dat de hoogste hakken 14 centimeter zijn en dat ze daar ook op lopen. Het mag gezegd worden: ze lopen er makkelijk op en het ziet er niet verkeerd uit. Frank kreeg er af en toe een zere nek van.

Maar even terug naar Sint Petersburg. Hier zijn we 2 dagen geweest en hebben zoveel mogelijk gezien.
Vooral het Petrogrod park met de honderden fonteinen en mooie tuinen vonden we erg mooi. Het is een mooie stad met veel parken en mooie gebouwen en hebben er erg van genoten. Van deze stad kun je al een verhaal op zich schrijven.
Na de stad waren we toe aan het platteland en zijn richting het oosten gaan rijden. Op zoek naar een slaapplaats. Ergens op het platteland naast een Russische orthodoxe klooster aan het water zijn we blijven slapen. Hier kwamen de lokale mensen ook bidden en zwemmen. Het was leuk om zo een beetje contact met de lokale bevolking te maken. Later hebben we meer van dit soort kloosters en kerken bezocht. Het zijn echt hele mooie kerken met veel mozaïek en goud. De paters of priesters met de baarden blijven we toch een beetje eng vinden.
Het is wel erg mooi om te zien hoe de mensen zo met het geloof bezig zijn, en dat ze hier zoveel rust uit halen. Ook hier moesten de vrouwen weer hoofddoeken en lange rokken dragen als ze de kerk in gingen.  

We zijn langzaam verder naar het oosten gaan rijden. Het is wel goed opletten want er zitten echte gaten in de weg. Zo groot dat je er een autoband in kan leggen en dat het er niet boven uit komt. Je ziet dan vaak mensen met kapotte banden langs de kant van de weg die hebben dan zo’n gat even over het hoofd gezien. Martine roept dan: gat, dat is geen gat want door een gat kun je heen kijken. Al met al het is wel opletten.
O ja het tanken! Dat is weer feest hier, 70 cent voor een liter goede diesel  dan hoor je ons niet klagen.
Eigenlijk vonden we het wel heel apart dat we hier zomaar kunnen rijden, 20 jaar geleden was dit allemaal afgesloten en was het niet mogelijk om hier ook maar iets van te zien. Je ziet in de steden ook nog de grote lelijke grijze flat gebouwen van 20 jaar geleden. Al zijn ze druk bezig om het mooi te maken aangezien de nieuwe gebouwen er wel erg netjes uit zien.
Het rijden gaat goed, al zijn het bijna allemaal 2 baans wegen met veel langzaam rokende vrachtauto’s. Hierdoor ontstaan er veel inhaal acties die soms net gaan, maar soms ook net niet. Zo hebben we veel ongelukken gezien en ook één waar we verwachten dat ze het er niet heel hebben afgebracht.
Er zijn natuurlijk ook veel weg werkzaamheden. Normaal staat iedereen in de file, maar je kan natuurlijk ook over de vluchtstrook of over de zandweg naast de vluchtstrook als deze ook volstaat. De hittepetitjes scheuren er overheen of hun leven ervan afhangt, wij blijven maar netjes op de weg in de file en puffen bij 37 graden een beetje uit ons Buske.
Happy weten we goed koel te houden met een ventilator, natte lappen en een koeldeken. Ze doet het super. Onderweg zoeken we de kleine waterplasjes op zodat ze even kan zwemmen. Al zijn de plasjes soms erg donker van kleur om te zien en hopen we maar dat ze er niet ziek van wordt. Maar bij 37 graden wil je toch wel even koelen. Tot nu toe is het goed gegaan.

Onderweg staan er langs de weg veel verkopers met van alles. Dat is ook altijd leuk om te zien. Met handen en voeten kopen we dan weer fruit, honing of een paar paddenstoelen. Zo kunnen we de heimwee naar ons eigen groenteman Giel een beetje onderdrukken.
Langzaam komen we in de buurt van Moskou, een stad van 10 miljoen inwoners. Als eerste zie je natuurlijk de schreeuwende reclame borden en de wegen gaan van 2 baans naar 4 baans. Later zelfs naar 10 baans. Er wordt natuurlijk dan nog gekker gereden. Midden op deze snel wegen hebben ze regelmatig bedacht op een zebra pad te maken. Je rijdt met 90 kilometer per uur en dan steekt er iemand over. We hebben rare acties gezien van renende mensen tot slippende vrachtauto’s.  Maar gelukkig geen ongelukken gezien. De weg naar Moskou was eigenlijk één grote file.
Door de files van wegwerkzaamheden, ongelukken en langzame vrachtwagens reden we gemiddeld op een dag 45 kilometer per uur. We hebben de tijd, maar op schieten doet het zeker niet. Daar hebben we ons een beetje op verkeken.
In Moskou hadden we op buitenring 2 een mooi hotel gevonden waar we mochten kamperen op de parkeerplaats. Binnen douchen, genieten van de airco en internet. Buiten lekker zelf koken, Happy die rond kan rennen en we genieten van ons eigen bed in het Buske.
Natuurlijk zijn we ook het erg drukke centrum van Moskou ingereden. We stonden 500 meter van het rode plein geparkeerd, zonder te betalen, niet slecht toch? We zijn de stad door gelopen maar met 36 graden is dat niet iets waar we erg blij van worden en Happy al helemaal niet. Het rode plein en het Kremlin hebben we natuurlijk bezocht. Best speciaal om gezien te hebben. Happy mocht niet in de metro dat hebben we helaas over moeten slaan. De mannen met de mooie Russische mutsen waren gek van Happy en wilde met haar op de foto. Dat gaf op het rode plein mooie momenten.
Vandaar dat we dachten we kunnen hier wel een potje breken en zijn ons Buske op gaan halen voor een mooi foto moment. We zijn het rode plein opgereden, we wisten dat dit problemen ging geven maar de vraag was alleen hoe groot. Snel uitgestapt en een toerist gevonden die een foto van ons wilde maken. Binnen 40 seconden stond er een bewaker in normale kleren met een oortje in. Hij stond druk te gebaren dat we weg moesten. Happy vond het er eigenlijk wel leuk en deed nog een extra rondje. Met een leuke foto rijker en zonder grote problemen hebben we het plein verlaten. Op naar een heerlijk strandje midden in Moskou aan de rivier waar je heerlijk kan zwemmen en eten.
Dat we dit weer gevonden hebben is ons een raadsel. De russen die een beetje engels spraken probeerde met ons te kletsen en vonden het erg leuk.
De volgende dag hebben we Moskou verlaten, eerste nog even boodschappen doen in de grote supermarkten waar we ook andere bekende winkelketens tegen kwamen. Daarna weer de 10 baans file van Moskou in met 36 graden. Als de file een beetje voorbij is scheuren de SUV’s van links naar rechts over de snelweg. Het lijkt soms wel een computer spel.
Ze zeggen hier in Rusland dat je mensen uit Rusland hebt en mensen uit Moskou. Het is een apart volk. Maar dat moet je ook wel zijn om in Moskou te kunnen overleven. Zo schijnen er per vierkante kilometer in Moskou meer Miljardairs te wonen dan waar ook in de wereld. Het is eigenlijk een land op zich.
Mocht je de keus hebben tussen Moskou of Sint Petersburg kies voor het laatste!!
Vanaf Moskou zijn er nog een paar dingen te zien en daarna is een lange rit naar Irkoetsk. En dat is ongeveer 6000 kilometer rijden. Met 500 km per dag ( dankzij de files en dergelijke )  is dat ongeveer 2 weken rijden!!
Natuurlijk zijn we de mooie locaties onderweg nog gaan bezoeken. Waardoor we ons af en toe weer een beetje op konden laden. Zo waren we onder andere in Suzdal waar we onze eerste echte camping in Rusland tegen kwamen. Er was zelfs een wasmachine waar we dan ook gretig gebruikt van hebben gemaakt. Het dorpje Suzdal was erg grappig en het leek wel of er meer kerken waren dan inwoners. Er kwamen ook veel Russische toeristen op bezoek. In dit dorp hebben we fietsen gehuurd en alles leuk bekeken. Hier zijn we ook naar een echt Russische klassiek concert geweest. Want ze hebben hier wel veel met muziek. Overal zie je wel een piano staan waar mensen achter zitten te spelen. Erg mooi maar onze oren houden ook erg van ander soort muziek.
Daarna zijn we naar het Oeral gebergte gegaan . We hadden gezien dat daar een mooi nationaal park was waar je mooi kon lopen. Daar waren we na de vele kilometers stil zitten wel aan toe. Maar dan moesten we eerst nog even 2000 kilometer rijden om er te komen. Na lang zoeken en rond vragen vonden we de ingang van het nationale park. Hier hebben we heerlijk genoten van de natuur, de rust en hebben ons weer een beetje opgeladen.
In het Oeral gebergte was ook een heel mooi meer. Hier kwamen we de andere soort camping tegen. Een wilde camping. De russen zelf kamperen erg veel.  Niet op een camping want die zijn er niet of nauwelijks, maar gewoon in een bos of aan een meer. ze staan soms echt schuin maar kunnen overal slapen. ( drank?)
Het meer was echt super helder. De russen vertelden dat het Baikal meer nog mooier was maar dan kwam toch dit meer toch echt op nummer 2. We werden gelijk overal uitgenodigd en de drank vloeide bij sommige rijkelijk.
Meestal is er één persoon die de groep een beetje in toom houdt en de dronkaards probeert weg te houden. Zo hebben we alleen leuke last van de dronkaards. Zo zijn we bij een familie terecht gekomen en om elkaar te verstaan was het net een soort party en Co. Want met handen, voeten en geluiden hebben we met elkaar gepraat. Heerlijk met een kampvuurtje is het erg laat geworden en hebben we erg gelachen.
De mensen zijn echt erg aardig, maar de taal barrière is wel groot en dat is jammer. Ons Russische houdt op met 20 woorden al kunnen we de woorden meestal wel lezen en dat is erg makkelijk. Sommige mensen spreken soms een paar worden Duits daar stonden we echt van te kijken.

Een slaapplaats zoeken aan het eind van de dag gaat op zich erg makkelijk. Je gaat van de hoofdweg een padje in en je gaat ergens in een weiland of bos kamperen. Dat doen erg veel mensen.
Zo kwamen we in een bos dat nog na stond te roken van de bosbrand die er net was geweest. Hier zijn we toch maar weg gegaan, we vonden het niet zo'n goede slaapplaats. We zagen ook een bosbrand waar echt de lucht 10 minuten rijden helemaal donker was van de rook. Echt een giga fik. Dit gebeurd hier regelmatig, de grond en de boomschors brand een stukje maar de boom leeft gewoon door. 

Daarna mochten we naar Jekatarinburg, de plek waar de Tsaar en zijn familie door de communisten in 1912 vermoord zijn en in een bos zijn achter gelaten. Hier is nog veel van terug te vinden, de plek is een bedevaartsoort geworden waar veel mensen naar toekomen. De Tsaren worden hier als goden afgebeeld, en er zijn  mooie kerken voor gebouwd. Verder was het een leuke stad waar je fijn rond kan lopen en heerlijk kan eten.
 In Jekatrinburg hebben we ook ons Buske voorzien van  nieuwe olie en filters. De eerste 10.000 kilometer zitten erop. Filters hadden ze niet op voorraad, maar gelukkig hebben we dit allemaal zelf mee genomen. Dus het was snel geregeld en konden we ons weg weer met frisse olie en filters de weg op.
Deze stad is ook de grens van Europa en Azië. Als we de stad uitrijden kom je in een andere Rusland, Siberië.
Hier rijden we 2000 km vlak landschap met honderden kilometers korenvelden. Erg mooi om te zien.  
Wij dachten altijd dat het in Siberië koud is. Waarschijnlijk niet goed opgelet op school! Het is hier namelijk in de zomer 40 graden boven nul en in de winter 40 graden onder nul. De huisjes worden armzaliger en je moet er niet aan denken om hier in de winter te moeten leven. De daken zijn meestal van asbest en wordt ook nog steeds gebruikt. Water haal je buiten op straat aan de waterpomp. We komen er niet achter hoe ze dat in de winter doen als het hier 40 graden vriest.
Aan de waterpomp halen we ook ons water voor te douche en te koken. Om te drinken leek ons niet zo'n goed idee.
Als je door de kleine dorpen rijdt zie je de gasleidingen 2 meter boven de grond, dat is ook wel grappig om te zien.|

In de steden met grote fabrieken zie je de grote leidingen lopen van de stadsverwarming. We zijn echt weer een paar jaar terug in de tijd. In de velden zie je hier de Ja knikkers de pompen van het zwarte goud (olie).
 Zo rijden we door verschillende tijdzones heen. Het staat nergens aan gegeven dat je door een tijdzone rijdt. Vandaar dat het altijd zoeken is naar klokken om te zien hoe laat het is. We gingen zelf door één tijdzone van 2 uur. Dan wordt de dag opeens wel een stuk korter. Maar straks krijgen we het de andere kant op denken we dan maar. Zo hebben we een tijdsverschil van 7 uur gekregen.

De steden die we onderweg tegenkomen zijn echte arbeiders steden van minimaal 1 miljoen inwoners. Deze steden rijden we soms een beetje doorheen en dan weer het platteland op. Lekker even koelen bij een rivier.
Bij zo'n rivier komen we de eerste andere Nederlandse reizigster tegen met een grote blauwe bus. Heerlijk om weer even Nederlands te kletsen. Dit soort slaapplaatsen is ver van de bewoonde wereld. Hierdoor is er s-nacht geen of weinig ligt in de buurt. De lucht is gevuld met miljoenen sterren, zelfs de Melkweg is zeer goed te zien. Hier kun je uren naar kijken en bedenk je jezelf hoe klein we eigenlijk zijn.

Zo komen we aan in Kransnojarks waar we een dagje rust hebben, dit vinden we in het nationaal park. Hier hebben we heerlijk gelopen, genoten en bij gekomen. Boven aan had je een paar rotsen waar je op kon klimmen zodat je een mooi uitzicht had over de Siberische bossen.  In dit park stonden veel borden dat je op moest letten voor teken. Dus moesten we elkaar s-avonds goed nakijken ! ;)
In dit soort steden stopt ook de trans Siberië express. Deze komen we onderweg dan regelmatig tegen. Hierdoor komen we af en toe reizigers tegen die verbaast staan te kijken naar een Nederlands kenteken. De trein overgangen in Rusland zijn wel grappig. Het wordt nog met de hand gedaan. De boom komt omlaag en er komt een barrière uit de grond. De barrière is zo stevig dat zelfs een vrachtwagen niet door de slagbomen heen kan rijden. Ze laten hier niks aan het toeval over. je moet er ook niet aan denken dat een vrachtwagen tegen een trein aanrijdt met 70 benzine en olie wagons. De treinen zijn echt erg lang en er wordt erg veel over het spoor vervoert.
Wat ook wel grappig is om te vertellen in de steden is het echt schoon, op parkeer plaatsen bij winkels staat overal een afval bak en is geen vuiltje te bekennen. Maar op het platteland en zwemplaatsen ligt overal vuil en heel veel lege flessen drank. Ze gooien het gewoon weg in de natuur. Het is dan vaak oppassen voor de scherven, vooral voor Happy. Je snapt niet dat mensen zonder schoenen het water in gaan. Zo hebben we 2 mensen in glas zien stappen, dat is dan weer jammer. Statiegeld kennen ze hier dan ook niet. We hadden zelf nog 4 plastic flessen uit Finland. Toen we deze in wilden leveren stonden ze ons aan te kijken hoe we daar aan kwamen en wat we er mee wilden. Leg dat maar eens uit, statiegeld in het Russisch. De plastic flessen toch maar weg gegooid. Krattenbier kennen ze hier dan ook niet, maar er is wel een oplossing voor bedacht. Ze verkopen blikken bier van 1 liter. We vonden een halve liter al een aardige slok maar het is gewoon even door drinken. Probeer één liter maar eens koud te houden in deze tijd van het jaar.
 Het landschap veranderd veel verder richting het oosten, er komen weer bergen. Dit was erg mooi om te zien.
De temperatuur ging iets omlaag ( 26 graden ) en ’s-avonds trok Martine zelfs een truitje aan! Wat een feest. Na weken 36 graden !  Ook waren er mooie vlinders en allerlei insecten te zien, hierdoor waren er ook meer vogels en bloemen.  Dit is iets waar we van kunnen genieten.
Natuurlijk mochten we wel naar het oosten blijven rijden, maar met deze temperaturen is dat een stuk aangenamer.

Tijdens het rijden kom je regelmatig opleggers achter Russische vrachtwagens tegen met Nederlandse teksten, zoals bijvoorbeeld Frans Maas of “ van Stokkum”. Het blijken tweedehands vrachtwagens te zijn die uit Nederland zijn verkocht, zeggen ze.
Wij vonden het wel grappig om te zien. De wegen naar het oosten zijn niet altijd even goed laten we maar zeggen. Ze schudt af en toe helemaal uit elkaar en de gaten in de weg zijn enorm, over de grote stenen die er liggen maar niet te praten. Goed voor de lokale banden industrie zullen we maar zeggen. Gelukkig hebben we nog geen lekke band gehad, ( afkloppen). Al zijn ze zeker ook erg druk bezig om goede wegen aan te leggen.
Tijdens het rijden zijn er vaak politie controles. Vaak bij het veranderen van een provincie. De politie pakt willekeurig een auto of vrachtauto ertussen uit en controleert de papieren. We hoorden al verschillende verhalen dat ze dan altijd wel iets vinden en dat je moet betalen en meestal is dit veel. Zo hebben ze ons drie keer proberen te stoppen en zijn we gewoon door gereden alsof we het niet gezien hadden. Geen achtervolgingen of iets dergelijks, daar kwamen we weer  goed vanaf. Het blijft wel altijd spannend. De vierde keer stond de politie agent echt midden op de straat en moesten we wel stoppen. We hebben hem overspoelt met Nederlandse papieren dat hij er eigenlijk niks meer van snapte en mochten we door rijden. De russen zelf zijn niet zo positief over de politie en zeggen, of ze slapen of ze zijn dronken. Tijdens het rijden is het niet alleen opletten voor de politie, we hebben namelijk bijna alle beesten voor de wielen gehad. Paarden, koeien, honden, geiten, varkens, eenden en marmotten. De beesten gebruiken de weg ook, meestal schrikken ze wel van een goede toeter behalve de koeien natuurlijk.

Zo zijn we na vele lange dagen rijden aangekomen in Irkoetsk. Voor ons echt een mijlpaal want echt veel oostelijker gaan we niet. Hier is ook het Baikal meer. Waar 1/5 van de werelds onbevroren zoetwater zich bevindt. Het meer, 600 kilometerlang, 200 kilometerbreed en 1700 meter diep, is super helder. In de winter is het natuurlijk helemaal dicht gevroren en kun je er met je auto op rijden.
Midden in het meer ligt een mooi eiland en hier zijn we naar toe gegaan. Op het eiland is alles onverhard en zand. Het is dus echt oppassen met rijden dat  je niet vast komt te zitten. Eerder hebben we ook al mensen geholpen met ons Buske. De mensen zaten met hun auto vast of kwamen ergens de berg niet omhoog.. We staan elke keer weer te kijken wat het Buske kan. Op het dak ligt 30 meter touw dat we in een haven in Finland hebben gevonden. Dat heeft al vaak dienst bewezen, om andere te helpen gelukkig. Een rivier doorrijden was voor ons een beetje te, en hebben dat dus ook niet gedaan. Diverse jeeps gingen er met moeite doorheen. Een ander busje probeerde het ook maar stond met water in zijn motor in de rivier stil.
Dat doen we dus maar niet. De ANWB is ver te zoeken hier!

Op het eiland in lake Baikal zijn we gaan relaxen. Eerst een wasmachine gezocht en het water weer bij gevuld, Daarna 2 dagen aan het meer gaan staan. Lekker lopen, kijken naar de sjamaan met hun rituelen, de lokale specialiteiten proeven en lekker zwemmen in het hele koude water. Je loopt hier over grote vlaktes met hele mooie vergezichten. W e denken dat dit al een beetje lijkt op Mongolië, maar dat zien we hopelijk later. Aan de waterkant kom je de koeien en schapen tegen die ook heerlijk staan te genieten van het water. In het zoete water van het Baikal meer zwemmen zelfs zeehonden al hebben we die helaas niet gezien.  In dit gebied lopen ook veel bergmarmotten rond. Happy die op haar manier heel veel van marmotten houdt is regelmatig op jacht. Het scheelde 1 keer  maar een heel klein stukje het beestje piepte van angst maar is net in een holletje verdwenen. Gelukkig!  Tijdens één van de wandelingen op het strand kwamen we de bana tegen. Dit is de Russische sauna, en deze was mobiel. een hokje van 1 vierkante meter die stoken ze super heet, hier mag je dan zo lang mogelijk in blijven zitten. Daarna is het gelijk koelen in het koude meer. foto hiervan staat bij de foto lijst, past hier niet meer bij.
Op dit eiland hebben we echt genoten al was het wat minder dat we 6 uur moesten wachten om met de boot het eiland af te kunnen.
Het ging erg langzaam, dus om de beurt maar lekker een wandelingetjes en de andere schoof de auto dan weer een stukje verder op in de rij.
Daarna naar de stad Irkoetsk om inkopen te gaan doen voor Mongolië. Happy voer voor 2 maanden en van allerlei lekkere dingen die ze waarschijnlijk in Mongolië niet hebben. Dat alles in dat buske past snappen we helemaal niks van. Maar het zit erin.
Normaal gesproken doen we de boodschappen in de kleine winkeltjes in de dorpjes waar ze het hoog nodige hebben en dat is erg leuk. Met handen en voeten krijgen we dan meestal wel wat we willen hebben. In de grotere winkels hebben ze natuurlijk de vodka in alle soorten en erg goedkoop. Vandaar dat we ook redelijk wat dronken mensen hebben gezien. De sigaretten kosten hier maar een euro per pakje.  
We hoorden dat er nog een heel mooi natuurpark was vlak bij een andere grens van Mongolië. Deze lag niet geheel op de route maar zijn toch maar even gaan kijken. Er kwam hier zelfs een hot spring uit de grond, water van 40 graden. Ook waren er heel veel mooie koude berg rivieren. Natuurlijk hier een nachtje blijven staan en genoten van de ontzettende mooi omgeving.
We nemen af en toe wel eens lifters mee en dat is eigenlijk altijd wel lachen. Nu zagen we een man en een vrouw staan met 2 grote rugzakken, we dachten dat past net en die kunnen wel mee. Na wat aanwijzingen op de kaart wisten we waar ze naar toe moesten. Toen ze in wilde stappen bleek dat ze ook nog 2 kinderen bij hun hadden met 2 grote rugzakken. oeps. Met een beetjes schuiven past dat ook 6 personen, 4 grote rugzakken en een hond. Het past allemaal in het Buske! Zo hebben we ongeveer 1,5 uur gereden. Wat is het toch mooi om mensen blij te maken. De hele familie ging 120 kilometer lopen in de bergen in 12 dagen tijd. Erg leuke familie en we zijn blij dat we ze een beetje hebben kunnen helpen.
Met het rijden in deze natuurparken was het weer opletten. Niet voor de onverharde wegen, dat is standaard geworden. Maar voor de bruggen die op instorten staan. Er zijn vaak 3 bruggen naast elkaar waarvan er 2 eigenlijk weg gespoeld zijn door het water.
We dachten trouwens dat het water in Noorwegen koud was om je in te wassen. De snel stromende rivieren hier zijn echt koud. Als je erin stapt doet het pijn van de kou aan je voeten. Na 3 minuten voel je helemaal niks meer en dan snel wassen. Je hoofd onder water gaat erg snel en dan snel eruit. En zo we zijn weer schoon.
Na het natuurpark zijn we verder langs het Baikal meer gereden naar de grens van Mongolië. Hier nog een mooi plekje gevonden om te slapen en zo afscheid te nemen van dit mooie meer. Via de hele mooie wegen zijn we naar de grens van Mongolië gereden. Super vergezichten en mooie glooiende heuvels. In de velden zien we ze dan opeens staan, wilde kamelen. Normaal zie je in de woestijnen dromedarissen waar iedereen ze wel kamelen noemt. Maar hier zien we dan de echt wilde kamelen. Lekker met z'n allen aan het genieten van het groene gras. We hadden ze eigenlijk pas in Kazakstan verwacht. Happy hebben we maar kennis laten maken met de kamelen. Ze kunnen zo gemeen bijten.
Nog een bezoekje aan een mooie boedisten klooster gemaakt waar ze de mantra's zaten te lezen onder begeleiding van de trom en bekken. Het geeft altijd een apart en rust gevend gevoel om hier te mogen zijn. Zo komen we langzaam aan bij de grens van Rusland en Mongolië. Op naar een nieuw land, waar we eigenlijk een beetje de kriebels van krijgen. Natuurlijk gaan we hier ons goede doel bezoeken en bekijken wat we voor ze kunnen betekenen. Maar de wegen schijnen echt slecht te zijn. Je kan ook wel zeggen dat er soms geen wegen zijn. Hopelijk gaat ons buske het redden. We vinden het spannend en we zullen verslag doen in het volgende reisverhaal.

 Elke keer als we het reisverslag hebben gemaakt en verstuurd denken we dit hadden we nog moeten opschrijven of dit zijn we vergeten. Maar zo krijg je wel een aardige indruk, toch?  En anders wordt het toch ook veel te lang?
Zou je meer willen horen of zien kom gerust langs als we thuis zijn.
 

En natuurlijk een spreuk op het einde:
Met beide voeten op de grond kom je geen stap verder  ( bedankt Peter )

Klik hier voor de foto's
Klik hier voor het filmpje van Rusland