Reisverslag Rusland 2

 

Om vanuit Mongolië naar Kazakstan te kunnen mogen we eerst nog een keer door Rusland rijden. En wel door het gebied van de Altai gebergte.
Dit is echt geweldig. Maar we zullen voor af aan beginnen en proberen het verslag niet te lang te maken, zoals het verslag van Mongolië.

Nadat we de grens vanuit Mongolië, Rusland binnen waren gekomen viel er één ding ontzettend op. Asfalt! We hebben nog nooit zo genoten van het asfalt. Heerlijk soepel rollen we Rusland binnen. We komen er zelfs achter dat het Buske een vierde en zelfs een vijfde versnelling heeft.
Die hebben we de afgelopen anderhalve maand in Mongolië niet gebruikt.

We reden door het echt schitterende Altai gebergte. Mooie rivieren met steile bergwanden begroeid met alle kleuren bomen om dat het herfst is.
Daar bovenuit straalde de 4000 meter hoge bergen met op de toppen sneeuw. En daar slinger je dan doorheen op een prachtige asfaltweg. Genieten !!!
Hier hebben we natuurlijk erg van genoten en hebben diverse wandelingen gemaakt in de bergen. We sliepen aan een rivier en omdat het ’s-avonds wat fris was hadden we een heerlijk kampvuurtje. Dit is echt het Zwitserleven gevoel.
Hier hebben we ook ons Buske weer een goed gewassen want dat was zeker nodig. Ongelofelijk hoeveel stof/zand er in het Buske is gekomen. Dat komt van alle onverharde wegen die we gereden hebben en daar hopen we nu echt even vanaf te zijn.

We konden nu goed zien dat de herfst was ingetreden, want de bomen hadden echt de mooiste kleuren.
Van heel licht geel tot diep groen. Vooral met het avond licht was dit geweldig.
In het eerste dorpje dat we tegenkwamen hebben we heerlijk vers brood gekocht. Ze hadden zelfs croissants net uit de oven! Dit zijn van die kleine dingen waar je dan echt ontzettend van kan genieten. Het oude droge brood dat we nog hadden uit Mongolië hebben we maar aan de vogels geschonken, die er erg blij mee waren.

Na vijf dagen vrij kamperen, en dus ook koud douchen, hadden we ontzettend zin in een warme douche. We hebben ons zelf getrakteerd op een leuk hotelletje. Van de warme douche konden we geen genoeg krijgen. Wel jammer dat na 10 minuten de boiler leeg was. In dit hotel zijn we ook de Russische toeristen tegen gekomen. Erg gezellige mensen en na 2 minuten praten komt de Vodka al op tafel. Sommige drinken zoveel en kunnen echt niet meer op hun benen staan. Zover hebben wij het niet laten komen. Maar we kunnen opeens wel heel goed Russisch praten.

Rond om het hotel zijn we zelf een wandeling gaan maken. Door de bossen en struiken zijn we steil omhoog de berg opgegaan, waardoor we een super uitzicht hadden. Overal staan er borden pas op voor teken. Waarschijnlijk door de late tijd in het jaar hebben we er gelukkig geen één gezien, ook niet bij Happy. Wel stonden we opeens oog in oog met een slang van een meter lang. Hij ging net langs Happy heen. Dit zijn echt beesten waar we ontzag voor hebben, snel wegwezen. Of het een gevaarlijke was, we zouden het niet weten.

We zijn 18 september Rusland in gekomen en mogen 1 oktober Kazakstan in . Dus mooi de tijd om op zoek te gaan naar nieuwe veren voor de bus. Deze waren vanuit Nederland opgestuurd naar Mongolië. Maar  in verband met ons visa moesten wij Mongolië al uit toen de veren vanuit Nederland nog onderweg waren. We hebben ze dus helaas niet in Mongolië mogen ontvangen. Hierdoor rijden we nog met zelf gefabriceerde veren. In Rusland was de levertijd van de veren waarschijnlijk 3 tot 4 weken. Maar kon ook 5 weken worden. Daar konden we niet op wachten. We zijn ook eens via internet gaan zoeken in Kazakstan of ze daar veren hadden. Daar wisten ze helemaal geen leverdatum te vertellen. Van mensen die wonen in Kazakstan hoorde we dat het met de post wel eens 5 maanden kon duren.
Nu proberen we als we na Kazakstan, Rusland weer in komen, de veren daar ergens op te halen. Maar we wilde wel iets als reserve veer hebben. De creatieve tijd die ze in Mongolië hadden om van andere veren iets te maken, is helaas niet aanwezig bij de Russen. Als het niet op voorraad ligt hebben we het niet, en heb je pech. Maar we wilde wel iets hebben zodat we verder konden als een veer zou breken. Na 3 dagen zoeken werden we langzaam gek. Bij toeval zagen we buizen lassers staan. Deze hebben onze gebroken veer die we nog bij ons hadden mooi gelast. Zo hebben we toch iets als het verkeerd gaan met de huidige veren. Genoeg over de veren, al denk je er bij elk kuiltje aan. En we kunnen zeggen, dat is erg vaak !

Langzaam zijn we verder gereden naar het westen. In bijna elk dorp kom je wel een groot tweedewereldoorlog monument tegen. Vaak met de eeuwige vlam en veel plastic bloemen. De Russen hebben in de tweedewereldoorlog 6 miljoen mensen verloren! Aan de ene kant vochten ze tegen de Duitsers en aan de andere kant tegen de Japanners. Dit is iets waar we eigenlijk heel weinig van weten. Maar de lokale mensen proberen je toch het één en ander bij te brengen.

Het is af en toe wel lastig communiceren als je iets specifieks nodig hebt. In de winkels staat er vaak een computer en dan brengt Google translate uitkomst. De mensen type het in het Russisch in en het wordt automatisch vertaalt in het Engels uit. En visa versa. Echt een super uitvinding en zo zijn we vaak achter de balie te vinden. Zo hebben we onder andere winkels weten te vinden met hondenvoer zodat Happy weer te eten heeft voor de komende 1,5 maand.
Verder richting Kazakstan reden we over mooie bergpassen waar de sneeuw al te vinden was. Met een lekker windje erbij was het goed koud. Daarom zijn we ook erg blij dat de standkachel die onder de bus zit het nog doet. Met de vele water doorgangen in Mongolië hadden we daar nog wel even de twijfels over. Maar gelukkig is het ’s-avonds heerlijk warm in ons Buske. Al kwam de eerste keer er wel erg veel stof naar binnen geblazen. De lucht leidingen zaten vol met stof van de onverharde wegen die we gereden hadden. Maar die zijn nu een stuk schoner.

Natuurlijk hebben we overal vrij gekampeerd en zo stonden we ook op de weilanden van boeren. Dat is hier echt een klei bende en er wordt dan ook vaak gewerkt met bulldozers in plaats van met tractoren. Wij moesten ook erg goed opletten dat we niet vast kwamen te zitten. Die klei stopt het profiel van de banden dicht en je hebt totaal geen grip meer. Op één van deze weilanden hadden we ook nog een mooie zonsondergang. Die zijn hier echt heel mooi rood.

Zo zijn we langzaam over mooie wegen richting de stad Barnaul gereden. De wegen waren goed en soms een beetje steil. We hebben in Oostenrijk wel eens bergen gereden met een helling van 21%. Hier maken ze het een beetje erger, hellingen van 45%, of zal het een foutje zijn? Het Buske heeft het in ieder geval zonder problemen gehaald.

Als je in Rusland het land binnenkomt moet je je binnen 7 dagen registreren. Dat gebeurd meestal door het hotel waar je slaapt.  Het hotel waar we in het Altai gebergte geslapen hadden kon het niet. En voor de rest slapen we alleen in ons Buske. Dus zijn we na 12 dagen in het plaatsje Barnaul opzoek gegaan naar een hotel dat ons kon registreren. Nergens mocht je natuurlijk met een hond in het hotel. Dus konden ze ons ook niet registeren. Een nacht voor de kamer betalen en niet blijven slapen was ook geen optie. Gewoon betalen voor de registratie kon ook niet. Zo zijn we een hele dag bezig geweest en ’s-avonds om 22:00 hadden we eindelijk een hotel waar Happy binnen mocht. Het registratie was geregeld, alleen was het 5 dagen te laat. Dit kan bij de grens het gevolg hebben dat we €500,= boete per persoon krijgen of ons visum zou afgestempeld kunnen worden. Dan mochten we Rusland na ons bezoek van Kazakstan niet meer in en zaten we vast in Kazakstan. En zo werd het naar huis rijden wel erg lastig. Best wel een spannend dus.
Bij de grens Rusland uit naar Kazakstan zijn we maar gelijk over de auto begonnen en over Happy. Dat was een hele goede afleiding. Ook waren ze erg geïnteresseerd in ons paspoort omdat we als Nederlanders zo’n mooi paspoort hebben. Al met al veel geklets om niks. We denken dat hierdoor niet werd gevraagd naar de registratie en hebben dat dan ook niet laten zien. We kregen de juiste stempels en zijn opgelucht Kazakstan ingegaan.
Op naar een nieuw land met nieuwe verhalen. Zodra we hier geweest zijn laten we het weten.
 

We krijgen echt leuke spreuken toegestuurd wat we erg leuk vinden! Dus vandaar 2 spreuken om af te sluiten.

Alles komt ooit goed, en als het nog niet goed is, dan is het nog geen ooit ! (bedankt Ad)

Pech is slechts een obstakel op de weg naar je doel (bedankt Florens)