Deze reis wilde we graag de noordkant van Turkije en Istanbul gaan bezoeken. Aangezien we met de vorige reis het midden en het zuiden hebben bekeken.
Het is nu wintertijd in Turkije waardoor het rond de 10 / 15 graden is. De mensen zijn hierdoor wel meer binnen en hebben we helaas wat minder contact. Maar de contacten die we hebben zijn erg vriendelijk. Het blijven erg gastvrije mensen.
We hadden op de kaart een toeristische plekje in de bergen zien staan waar we
naar toe zijn gereden. Langs een rivier die door de vele regen aardig wild was
geworden zijn we de bergen in gereden. Net voor het donker bij een mooie rivier
vlak bij een meer een slaapplaatsje gevonden. In de zomer kan het hier aan alle
hotels en restaurants te zien vrij druk zijn. ’s-Morgens rond een uur of 8
lekker om het meertje gaan lopen en we vonden het nog zo rustig in het dorp. Om 10 uur zagen we iemand in een restaurantje en we dachten tijd voor een bakkie. Daar keken ze ons aan of we van mars kwamen. Wat bleek, in verband met de tijdsgrens en wintertijd mochten we onze klok 2 uur naar achter zetten. Dat waren we even vergeten bij de grens. We stonden dus om 8 uur bij het restaurant. Maar de Turkse thee was snel gezet en de baklava kwam ook op tafel. Leuke gastvrije mensen. We hadden eerder wel de moskee horen “zingen” maar niet zo echt op de tijd gelet.
De gebeden van de moskee moesten we later nog wel even aan wennen. Aangezien deze rond kwart over 5 ’s-morgens te horen zijn. Heerlijk hard door de
speakers
op de minaret en laten we zeggen niet altijd even verstaanbaar en zuiver. En dat
dan 6 keer per dag, zie hier naast voor de exacte tijden. dat is per dag anders.
Gelukkig is de laatste om 6 uur ’s-avonds. Soms
konden we er
erg om lachen, luister zelf maar in ons filmpje van Turkije. We hebben het mooie natuurgebied in de bergen verlaten en zijn naar de zwarte zee gereden. We reden een heel lang stuk langs de zwarte zee waar we natuurlijk in ons Buske aan het strand hebben geslapen. Heerlijk ‘s-nachts dat geluid van de golfslag. Maar ‘s-morgens was de moskee natuurlijk wel op tijd hoorbaar. Elke 5 kilometer staat er wel een moskee. Het is er vaak druk het lijkt af en toe meer een gezellig gemeenschapshuis.
Verder naar het westen rijdend zien we het zwarte zand van het strand steeds lichter worden van kleur. De wegen zijn weer heerlijk van asfalt en hier kunnen we dan ook echt van genieten. Zo rollen de kilometers onder ons voorbij.
Vaak denken we nog aan de wegen in Mongolië en Kazakhstan. Hier rijden we een brug over en hoeven we niet eerst door het water te lopen en dan langzaam door het water te rijden. Wat is dit heerlijk. Geen gaten in de weg. Je kan gewoon tijdens het rijden om je heen kijken in plaats van zoeken naar de gaten die gaan komen. Ontspanning !!
We wisten dat je in Turkije ook kon skiën. We waren in de “buurt” van het
skigebied en zijn de berg opgereden. Boven op de skibaan met hier en daar
nog
sneeuw hadden we een slaapplekje gevonden. Hier hadden we een heel mooi
uitzicht. En ver van de moskeeën vandaan. Wat gebeurd er, wordt Martine helemaal
blij wakker om 6 uur ‘s-morgens. We moeten eruit wat de zon is opgekomen en het
uitzicht is geweldig. Is het niet een minaret die ’s-morgens vroeg je heel “lief” wakker maakt is het wel iets anders. Al met al liepen we dus om 6:30 te wandelen door de bergen van het skigebied en te genieten van de eerste zonnestralen. We zaten helemaal boven de wolken en we hadden een super uitzicht. En met 2 graden boven nul ben je wel snel wakker als je je neus buiten de deur stopt.
Het zou volgens de lokale nog een aantal weken duren voordat de sneeuw kwam, dus toch maar weer door de mooie smalle bergweggetjes naar de zwarte zee gereden.
Wat we niet hadden verwacht is dat het hier in de bergen en langs de kust zo
druk bewoond is. Zo was het soms iets lastiger een slaapplaatsje te vinden. Maar
gelukkig hadden we weer een vrij kampeerplekje aan het strand. Lopen we
‘s-morgens over het strand Happy uit de laten, komt er een groep dolfijnen
voorbij. Geweldig om te zien. We waren bijna het water in gegaan maar het was
toch wel wat fris.
Natuurlijk genoten we in de kleine dorpjes van de echte Turkse gerechten zoals onder andere Kebab en het Turks brood. Ook was het weer eens tijd voor een knipbeurt voor Frank. Ze vergeten hier bij de kapper geen haartje, je oor haartjes worden er afgebrand en je neus haren worden ook bewerkt. Niet over nadenken waar dat apparaat net nog meer in heeft gezeten, kijkend naar de verkouden oude man naast Frank in de stoel. Frank werd helemaal glad geschoren met het mes en als eind cadeau je gezicht in de eau de cologne. Alle poriën staan weer open. Geinig om weer mee te maken.
Tijdens het rijden zien we echt heel veel vlaggen van Turkije. De ene vlag is nog groter als de andere. De mensen zijn echt trots op hun land en zoals wij het zien zijn het harde werkers. Ze willen o zo graag bij de Europese unie en snappen niet dat landen als Bulgarije en Roemenië er wel bij mogen en hun niet. Van deze politieke toestand snappen wij helemaal niks dus we kletsten gezellig met de mensen mee.
Onderweg zien we opeens een bord met douche staan. We hadden wel zin in een warme douche. Wat bleek onder de moskee was een douche ruimte
gemaakt.
Zowel
voor man als vrouw. Hoe vaak kun je dat nou zeggen dat je onder een moskee hebt
staan douche, die nog heerlijk warm was ook? Dit is iets waar we echt op en top
van kunnen genieten. Onderweg kwamen we in allerlei verkoop stalletjes. Overal krijg je de Turkse thee aangeboden in die kleine glaasje. De theepotten staan buiten te koken en zodra je binnen komt wordt de thee ingeschonken. Leuke verkoop techniek. Het werkt ook want soms lopen we weer naar buiten met een leuk souvenir.
Wat ons wel opvalt dat hier echt veel wilde honden en katten lopen. Soms is het wel opletten, dan komt er een roedel van 5 of 6 honden grommend en blaffend op Happy af. Dat moeten we dan even zien te zussen. Tot nu toe lukt het aardig. Soms speelt ze wel met één of twee honden als ze rustig aankomen lopen. Maar het blijft spannend. De meeste katten sprinten weg als ze Happy zien maar sommige komen juist met een dikke staart op haar af. Happy weet van schrik even niet
wat er gebeurd en
blijft stok stijf staan. Dan nemen we d’r maar snel mee, want die katte
nageltjes kunnen toch best rare wondjes maken.Onderweg kijken we altijd even rond in de vissers havens. Al klagen de vissers wel dat er niet zoveel vis meer is. Op een vissersboot zien we een gewone compressor staan met een lange luchtleiding eraan. Deze wordt gebruikt voor duikers die op zoek gaan naar inktvissen. Zoals wij het kennen duiken ze altijd met flessen met daarin gezuiverde lucht. Hier denken ze daar anders over en gebruiken gewone perslucht. grappig op te zien.
Bij een dorpje aan het strand komen we opeens twee Nederlandse reizigers tegen met een hond. Heel Turkije nog geen buitenlander gezien
staat hier opeens een
Nederlandse bus. We hadden elkaar al eerder gezien in Noorwegen en dan nu weer
in Turkije erg grappig. Zij hebben nog een lange reis voor de boeg aangezien ze
via Iran naar Mongolië willen gaan. We hebben hier leuk over zitten kletsen. ( kijk anders eens op ronaldentonny.waarbenjij.nu ww=Mercedes)
Wij hadden voor hun nog leuke tips en hun hadden voor ons de coördinaten van de camping aan de rand van Istanbul.
De volgende dag zijn we weer verder gereden, zo kom je er achter dat Turkije eigenlijk een groot land is en dat we veel mogen rijden.
Langzaam komen we in de
buurt van Istanbul met zijn 13 miljoen inwoners. We voegen ons in het drukke
verkeer en via een grote brug waar de enorme zeeschepen onderdoor varen rijden
we Istanbul binnen.
Via deze grote brug rijden we over de Bosporus, dit is het water dat de zwarte
zee verbindt met de zee van Marmaris die weer in de Middellandse zee uitkomt.Ze zeggen dat je hier de grens van Azië en Europa hebt.
Al hebben we dat al een paar keer gehoord op deze reis. Dus waar die nou precies ligt dat weten we niet.
Vanaf de brug zien we in de verte echt honderden grote schepen liggen wachten om de Bosporus op te varen. Dit gaat natuurlijk met een loods en vandaar dat ze moeten wachten op hun beurt. Mooi om te zien.
We rijden een beetje verkeerd midden in het drukke Istanbul en komen in hele kleine steile straatjes terecht. Maar na een uurtje of 2 zoeken hebben we dan
toch de “camping” gevonden. We keken vanuit de camping uit op de
vissersboten in
de zee, en het toeristische centrum is 1 kilometer van ons vandaan. Perfect dus.
Camping is misschien een groot woord, een parkeerplaats met een hek eromheen. En
een douche gebouw met wasmachine erin, prima dus. Alle was weer gedaan en
we
konden weer schonen kleren aan. Heerlijk. Op het terrein zat een grote hond dit
bleek een Turkse
Kangal te zijn. Zag er gevaarlijk uit en iedereen liep er ver omheen. Maar het
bleek een
aardig beest te zijn. Happy was hier helemaal gek mee, dus zijn we
hier maar even gebleven.Natuurlijk de toeristische dingen bezocht in Istanbul zoals onder andere de blauwe moskee en het paleis van de Sultan. We voelde ons echt de toerist, en die zagen we hier dan ook heel veel. Bussen vol zo gezegd. Vanuit alle kanten van de wereld.
Wij hebben genoten van alle mooie gebouwen, fonteinen, de bazaars en het lekkere eten.
Na 2 dagen hadden we het gezien en zijn we richting de Griekse grens gereden.
We hebben het gevoel dat het einde van de reis inzicht komt al hebben we nog 5 weken te gaan. In deze 5 weken willen we Griekenland gaan verkennen en Italië gaan bezoeken. Nog genoeg te doen.
Dit was voor ons het einde van de reis door Turkije.
Een mooi land met vriendelijke mensen. Het noorden is toch wel heel anders als het toeristische zuiden van Turkije.
We hebben er weer erg van genoten !