Reisverhaal Italië 2012.

Na Griekenland wilde we graag met de boot naar zuid Italië en dan omhoog rijden naar Frankrijk en dan richting huis. In de havenplaats Igoumenitsa in Griekenland konden we een boot krijgen naar Bari in Italië. Deze zou om 12 uur ‘s-nachts vertrekken en 7 uur onderweg zijn. Happy mocht in een kooi op het dek maar daar hadden we niet zo’n zin in. Aangezien het toch ‘s-nachts was dachten we, we laten Happy lekker in het Buske slapen. Martine vond het eigenlijk wel leuk om bij Happy te blijven.
Dus toen we de boot waren binnen gereden en 2 dekken naar beneden een plaats hadden gekregen is Martine met Happy in de bus gebleven. Dit mag natuurlijk niet maar we dachten die 7 uur is zo voorbij als je ligt te slapen. Frank was gewoon naar boven gegaan. Vlak voordat we weg voeren kwam een politieauto het schip op gereden. Ze hadden namelijk een verstekeling gevonden. Gelukkig was het niet Martine die ze gevonden hadden. Het was iemand die had aan de boven kant het zeil van een vrachtwagen opgesneden had en naar binnen was  gekropen. Om 2 uur ‘s-nachts gingen we dan eindelijk de haven uit. Onder het varen begon het veel harder te waaien en hadden we hoge golven. De wind was zo sterk geworden dat ze uit veiligheidsoverwegingen de haven van Bari in Italië hadden afgesloten. We moesten dus op zee blijven. Zo werd de overtocht geen 7 uur maar 13 uur in flinke golven.
Ondanks dat de vrachtwagens goed vast stonden gingen ze flink heen en weer. Er waren verschillende mensen die rond liepen met groene gezichten en een zakjes met een zelf gemaakte warme substantie erin.
Ondertussen wist Martine van niks en snapte niet waarom we na 12 uur nog aan het varen waren. De blaas van Happy stond op klappen maar na 13 uur varen mochten we dan toch eindelijk van de boot af en kon de druk eraf. Als je elkaar dan weer ziet is er natuurlijk veel te vertellen.

Maar we waren er! Het land van de pizza’s en de pasta’s. Hier hadden we al een hele tijd naar uitgekeken, vooral toen we in de woestijn van Kazaghstan droomde over pizza’s. Na Bari zijn we naar het zuiden gereden richting de hak van Italië. Hier was een camping die open was, de meesten zijn namelijk dicht. Vooral Happy vond het een leuke camping want het zat hier weer vol met lieve poesen. Maar als ze dan uit haar etensbak de brokken proberen te stelen zijn ze niet zo lief meer en is de maat vol. Het duurt dan ongeveer 4 seconden en alle poesen zitten weer in een boom met Happy eronder. Mooi om te zien.

De eigenaar van de camping vertelde dat er 2 dagen geleden een tyfoon over de camping was gegaan. Die had verschillende muren omver geblazen, caravans 50 meter verplaatst en bomen ontworteld. Dit hebben we gelukkig gemist.
Ze gaven aan dat het weer erg aan het veranderen was de afgelopen jaren. Het was daar ook nog nooit zo koud geweest en zomers veel te heet. ‘s-Morgens was het onder nul en dat maakte ze hier bijna nooit mee. Gelukkig was het maar één dag zo koud en was het de volgende dagen een stuk warmer.
In dit stukje Italië komen veel waterbronnen uit de grond en uit de rotsen. Het is wel wat brakwater maar schijnt erg goed te zijn voor de tomaten en de olijven. Vandaar dat er veel olijfgaarden waren met mooie wegen er tussendoor. Dan is het weer heerlijk genieten tijdens het rijden. |

De dorpjes daarin tegen zijn helemaal uitgestorven. Bijna alle huizen zijn vakantiehuizen. Overal zitten de rolluiken voor de ramen en er is niemand te zien. Het zijn bijna spookdorpen. De campings langs de kust zijn dan ook bijna allemaal dicht. Gelukkig waren er mooie slaapplaatsjes te vinden op de rotsen of op het strand. In de wegen door de dorpjes en langs de kust zijn flinke gaten te vinden, maar de uitzichten langs de kust zijn erg mooi.
Wat wel grappig was, als je praat met de mensen en er gaat iets verkeerd dan roepen ze mamma mia. In Turkije was dat Allah. leuk om te horen. Wat zeggen ze in Nederland ook al weer als er iets mis gaat?? Ik denk dat ik liever Mammamia of Allah hoor.

Onderweg naar het zuiden hebben we diverse steden aangedaan zoals Monopoli en Lecce. Het blijft toch best spannend om je Buske op een parkeerplaats te zetten met al je spullen erin en dan de stad te gaan bekijken. Lecce is een mooie en leuke oude Italiaanse stad met kleine straatjes. Hierdoor zie je heel veel kleine auto’s en scooters rijden. Makkelijk met parkeren en met de scooters is het makkelijk om door het verkeer heen te scheuren. En dat doen ze dan ook, soms echt levensgevaarlijk.
Langzaam reden we zo naar de hak van Italië. Via hele mooie bergweggetjes langs de kust. Het was er erg stil, en de politie vond het vreemd dat wij daar reden. Dus kwamen ze met blauwe lichten achter ons aan. Ons Buske is niet echt snel dus zijn we toch maar gestopt. Frank wilde de man een hand geven maar de politie was erg nors en was er niet van gediend. Maar na alle papier controle, mochten we toch weer verder.

Op het zuidelijkste puntje van Italië hadden we een grot gevonden.  Er zat wel een poort voor maar die was niet op slot. Frank natuurlijk de poort open gemaakt en naar binnen gegaan. Het duurde ongeveer 5 seconden en hij stond weer buiten. Het bleek namelijk een vleermuizengrot te zijn en er vlogen een stuk of 10 vleermuizen om Frank z’n oren naar buiten. Dat was even schrikken maar wel lachen.
Hier in de buurt was een camping die open was. We hadden de camping voor ons zelf want er was helemaal niemand. In de zomer staan hier wel 400 caravans en campers. Het was dus lekker rustig zullen we maar zeggen. Alleen was het zwembad een beetje groen en koud, dus dat hebben we maar even over geslagen.
In sommige dorpjes waren de pizzeria’s wel open. De lokale zaten hier lekker te eten en natuurlijk hebben ook wij de pizza’s, pasta’s en lasagna’s lekker laten smaken. Het blijft toch wel ons favoriete eten.   

Na de hak zijn we dan echt richting het noorden gaan rijden, op naar huis. Tenminste dat gevoel hadden wij. Een beetje bij toeval kwamen we bij de stad Matera. Een stad met veel grot woningen bij een mooie kloof. De woningen waren uit het jaar 400. Hier hebben we lekker doorheen gedwaald. Later zijn we nog even met ons Buske door de smalle straten gereden. Overal stonden borden dat het verboden was voor campers en caravans want de bochten waren erg scherp en steil. Natuurlijk vinden we ons Buske op dat moment geen camper. De wegen waren zo steil en met scherpe bochten dat je af en toe met één wiel los van de grond kwam. Het was leuk en voorzichtig rijden.
Wat wel erg jammer is, is dat het hier net als in Nederland vroeg donker is. Zodat je rond 4 uur al een slaapplaatsje moet gaan zoeken. Natuurlijk staan we vroeg op maar de dagen zijn zo wel kort.

Met al het rijden moet er af en toe ook getankt worden. Het is best kostbaar maar als je zelf tankt krijg je 11 cent per liter korting. Dat is snel verdiend. We blijven toch  Hollanders. De punt van de laars van Italië zijn we verder niet ingereden. Dan hebben we een mooie reden om een keer terug te komen.
Langs de westkust omhoog naar Napels. De kustweg naar Napels toe is geweldig. Met heel veel slingers in de weg en steile wanden tot in de zee. Schitterend rijden. Zo kwamen we onder andere in Almalfi. Een klein dorpje met een mooie kerk, leuke winkeltjes en een heerlijke pizza tent. Wat we ons natuurlijk weer heerlijk hebben laten smaken.

We werden aan alle kanten gewaarschuwd voor Napels. Er zijn daar al heel veel buitenlandse auto leeg geroofd, dus pas op. Jeetje, hoe dichter bij huis hoe gevaarlijker het wordt!! Komen we bij Napels aan, is het openbaar vervoer aan het staken. Het stond dus echt overal vast. Vandaar dat we buiten Napels naar een campeerplekje zijn gegaan. Deze campeerplek ligt naast Pompei de stad die rond het jaar 100 bedolven werd onder het as van de vulkaan Versuvius. Met als gevolg duizenden doden.  Heel apart om door zo’n dorp te lopen. Al het vulkaanas is weg en het is goed te zien hoe ze hier 2000 jaar geleden hebben geleefd. Overdag is het hier helemaal vol met toeristen. Maar ’s-morgensvroeg loop je heerlijk alleen te dwalen en te genieten.

Natuurlijk zijn we later naar de vulkaan gereden om die te beklimmen. Deze is in 1944 nog uitgebarsten. De lava stromen waren goed te zien en de rook komt zelfs nu nog uit de wanden van de krater. Naast de vulkaan hebben we ons Buske geparkeerd om te gaan slapen, nu maar hopen dat hij rustig blijft. We hadden een heel mooi uitzicht over Napels waar je ‘s-nachts veel lichtjes zag branden. In dit gebied kwamen we erachter dat de bus trilde tijdens het rijden. Wat bleek een band had toch te veel te verwerken gehad met alle slechte wegen tijdens deze reis. Het staal in de band was gescheurd. Gelukkig hebben we 2 reserve banden bij ons dus dit was snel opgelost.

Verder langs de kust omhoog, waar we heerlijke plekjes hebben gevonden aan het strand om te blijven slapen. Het slaapt heerlijk met het geluid van de golven op de achtergrond. Vaak zijn er hele mooie zonsondergangen, al is rond deze tijd van het jaar al om half 5 donker. Toch kunnen we er erg van genieten.
Zo kwamen we aan in Rome en zijn de stad ingereden. We waren benieuwd of de paus tijd had voor een bakkie koffie met ons. Ons Buske voor de deur geparkeerd, hij had het waarschijnlijk druk met kerst want er was geen tijd voor ons. Een beetje door de Rome en Vaticaanstad gelopen. Mooie gebouwen en straten. We zijn hier al een keer eerder geweest en hebben toen de stad uitgebreid bekeken. Er zijn hier veel buitenlandse verkopers die tassen, houtwerken, horloges en andere dingen aan de man proberen te brengen.

Na de stad waren we toe aan een lekker strandje. Het was te koud om te zwemmen maar lekker lopen is echt heerlijk. Onderweg verzamelen we dan weer glas dat aangespoeld is. Binnen een uurtje hadden we twee gevonden kratten vol met glas.  ’s-Morgens heerlijk ontbeten op het strand al was het bij 5 graden en een windje best fris. Maar het zonnetje maakt het weer heerlijk.
Verder langs de kust naar het noorden kwamen we langs het eiland waar het cruiseschip Costa concordia op z’n zij ligt. De lokale mensen laten allerlei foto’s zien dat ze er geweest zijn, en er schijnen mensen uit de hele wereld naar te komen kijken. Met de verrekijker vonden we het mooi genoeg om het te zien. Wat een ellende en toch heel anders als je er zo bij staat in plaats van dat je het op de televisie ziet.

Op zoek naar iets leuks, zo kwamen we uit bij de toren van Pisa. De toren die zo ontzettend schuin staat het lijkt wel dat hij bijna omvalt. Er zijn hier toeristen uit de hele wereld te vinden . Ze maken allemaal foto’s alsof ze de toren tegenhouden. Leuk om te zien. Dat doen we dan ook maar. Hier staat ook een mooie kathedraal van wit marmer. Op het terrein hebben we twee uurtjes rond gelopen en het museum bezocht. Na weer een heerlijke pizza gegeten te hebben gingen we terug naar ons Buske.
Onderweg kwamen we een Afrikaanse verkoper tegen die echte Rolex horloges verkocht voor €20,=. Frank z’n horloge had het net begeven dus voor € 5,= een echt Rolex gekocht.

Vlak bij Pisa ligt Florence. Hier wilde we kerst gaan vieren. We stonden op een camping met uitzicht op Florence. Natuurlijk hebben we de stad bekeken. Happy vindt een stad niet geweldig, maar hier waren veel mensen die gek waren van Boxers. Dus d’r staart heeft overuren gemaakt.
We zaten in een eetcafe, kwam de vrouw die het eten maakte achter de toonbank vandaan. Ze knuffelde Happy helemaal suf en ging daarna weer heerlijk d’r broodjes staan maken. We vroegen ons wel af waar het kwijl van Happy d’r kin toch gebleven was. Niet op ons broodje !
We waren in veel restaurants welkom met de hond al zal dat in de zomer vast anders zijn. Florence was een leuke stad met mooie gebouwen en leuk straatjes om doorheen te dwalen. De stad was mooi versierd voor de kerst. We konden lopend naar de camping, dus we hebben het ons hier heerlijk laten smaken. Vlak bij de camping was een auto ongeluk gebeurd. Frank heeft samen met Happy het verkeer staan regelen. In zijn beste Italiaans, dat door de drank stukken beter was geworden heeft hij toch heel wat auto’s de juiste kant op kunnen krijgen tot de politie het overnam.

Na Florence zijn we weer naar de kust gegaan en wilde we de beroemde Cinque terre tocht gaan lopen. Dat is een tocht van 6 uur door 5 dorpjes die boven op de rotsen zijn gebouwd. Door de rotsen is er een trein die de dorpjes met elkaar verbind. We kregen te horen dat wandelroute was afgesloten omdat er veel aardverschuivingen waren geweest. We hebben toch een plek gevonden die niet afgesloten was, temminste er stond geen bord en er was voor de rest ook niemand te vinden. Wij hebben hier heerlijk gelopen over de rotsen langs de kust en daarna in de dorpjes door de smalle straatjes. Daarna heerlijk vermoeid met de trein weer terug naar ons Buske.

In dit stukje Italië reden we met ons Buske over de grens van 40.000km die we tijdens deze reis in 7,5 maand hebben gemaakt. Het is wel veel rijden, maar tijdens het rijden zie je ook heel veel mooie dingen.
Via Genua en de Frejus tunnel zijn we Frankrijk binnen gereden. Daar maken we nog een klein verslagje van en dat komt later. Dan blijven we met ons hoofd nog even lekker in onze reis.
 

We vonden Italië een land met veel natuur, cultuur, vriendelijke mensen en heerlijk eten. We komen hier zeker nog een keer terug.
 

Als afsluiter natuurlijk nog een spreuk of 2.

Het is makkelijk als je handig bent, Maar soms is het handiger als je makkelijk bent.

Het meervoud van lef is leven.