Reisverslag Australië t/m south Australië,

Klik hier voor meer foto's

Eindelijk zijn we dan aangekomen op ons einddoel Australië. Een ontzettend groot land waar we heel wat kilometers zullen gaan maken. Wat ons als eerste opviel was de heerlijk frisse lucht. Na het drukke en stoffige Bangkok was dat heerlijk. Op het vliegveld werden we overspoeld met informatie en ze stonden versteld bij het informatiecentrum dat we geen hotel geboekt hadden. Stel je voor dat er nou alles vol is wat dan?? We zeiden dat alles wel goed zou komen en ze keken ons aan, zo van, die zijn gek. Maar ja, zo reizen we altijd al en vinden het heerlijk.

We zijn geland in Perth. In het zuidwesten van Australië. Ons eerste plan was om te beginnen in Darwin (in het noorden van aussie ) maar we zouden dan in het verkeerde seizoen (regen) daar aankomen. Daarna zouden we via de westkust tijdens het cyclonen seizoen naar het zuiden moeten rijden. Ook dit jaar zijn daarbij verschillende doden gevallen en hadden daar niet zoveel zin in.
Dus plan een beetje omgegooid en we gaan een andere route maken. Van Perth naar Adelaide vandaar door het midden naar Darwin en dan via de westkust weer naar Perth.
Om aan te geven hoe groot het land is we zullen ongeveer 15.000 km moeten rijden om dit te kunnen doen. Door heel veel dessert en grote lege vlaktes met wat wat boompjes en struiken. Maar we zullen bij het begin beginnen en van dit land 2 reisverslagen schrijven anders worden jullie misschien ongerust of het wel goed met ons gaat in dit land. We hebben 3 maanden voor Australië en hebben er veel zin in !!
We zijn naar Fremantle gegaan een dorpje onder Perth. Leuk weer in een Backpackers place te zijn om alle jonge reizigers te zien zoals wij 13 jaar geleden ook waren. Al schrokken we wel even van de prijzen. Die waren wel even wat anders dan in Azie en 13 jaar geleden. € 2,50 voor een pilsje op het terras en een hok als slaapplaats voor € 40,= was wel weer even wat anders. Maar gelukkig hadden we dit al van reizigers gehoord die een paar maanden voor ons naar Australië gegaan waren dat je een aardige geld shock te verduren kreeg.
Na de eerste nacht slapen met de diverse pilsjes zijn we gaan kijken waar ons buske ergens zou zijn. Hoe makkelijk en goedkoop het in de landen Bangladesh, Singapore en Thailand ging in de havens, hoe moeilijk en kostbaar het hier was.
De bureaucratie in diverse kantoren draaide volletoeren met bureau’s vol met stapels papier en gestreste figuren. Over een week zou er misschien een plekje zijn in het volle schema om een plekje te krijgen in de haven om de container uit te mogen laden, douane te laten controleren en het ergste quarantaine het op schoonheid te laten controleren. Ook kregen we de geschatte kosten van het geheel te horen.
Het papier werk zou net zo duur zijn als het verschepen !?!?! Hier hadden we al wat informatie van opgevraagd voordat we naar Australië gingen. Maar ook hier zijn er bijzonder weinig mensen die reageren op E-mails en wisten van prijzen weinig. Dus schrikken, maar het is maar geld denken we dan. En dat moet rollen, daarom is het rond
In deze week die we moesten wachten wilden we natuurlijk van alles doen. Auto gehuurd en naar vrienden gegaan die we ontmoet hadden in onze vorige reis in Zuid-America.
Lekkere BBQ Deze hadden een huis aan het water en de Barbeque (BBQ) draaide ’s-morgens en ’s-avonds op volle toeren. We kregen een eigen afdeling in het huis met een eigen badkamer met bubbelbad voor 4 personen. Wat een luxe. ’s-morgens gingen we even achter het huis zwemmen of namen de kano’s om toch wat te doen aan onze belachelijk slechte conditie. Heerlijk om gewoon weer even in een huis te zijn. Terwijl we hier op het terras zaten boven het water kwamen de dolfijnen voorbij op 10 meter afstand. Eerst dachten we dat we te dronken waren en dat we het droomde maar het was echt zo en het gebeurde regelmatig. Geweldig om te zien.
Welkom frank en martine Met Donna en Dave zijn we ook gaan golfen, dat is iets was overal kan in Australië veel gedaan wordt en niet zo’n elite sport is als in Nederland. Je moet alleen wel oppassen dat je met het slaan niet een kangaroe raakt wat die lopen overal. Ze vinden het mooi gemaaide gras heerlijk en liggen na het eten onder een boom een beetje uit te buiken.
Voor ons was het de tweede keer in Australië en het is heerlijk om het taaltje weer te horen. Op heel veel dingen wordt spontaan gereageerd en grappige woorden gebruikt. Waar we wel erg van opkeken waren de ontzettend dikke mensen hier. Dat waren we de afgelopen maanden niet meer gewend en vonden ons zelf altijd veel te dik. Maar nu waren we de dunnetjes. Er wordt dan ook weer zoveel gegeten dat je af en toe afvraagd waar blijft het. De keuzen in de supermarkten is ook bijzonder groot. Vele malen groter als in Nederland. Zelfs in een friettent vragen ze wat voor soort zout je op je frietjes wilt. Toen viel onze pet echt af. Verschilende soorten zout? Die houden ons echt voor de gek. Maar nee, er was de keuzen uit normaal zout, oceaan zout, kippenzout en nog één maar die zijn we even vergeten. (wel lekker trouwens dat kippenzout).
Ondertussen dat we dit luxe leventje hadden waren we natuurlijk ook druk bezig om alles verder te regelen om ons buske op de weg te krijgen in aussie land.
We wilden namelijk verzekerd rond rijden in Australië en zijn gaan zoeken naar een verzekerings agent. Dit heeft 1,5 dag geduurd omdat voor elkaar te krijgen met veel gebel en bezoekjes lukte het ons dan eindelijk. Eigenlijk wilde geen verzekeringmaatschappij ons hebben want we hadden het stuur aan de verkeerde kant zitten en dat is levensgevaarlijk. We vertelde dat ze dat niet zo goed begrepen, maar het kwam doordat hun aan de verkeerde kant van de weg reden en dat was gevaarlijk. Dat snapten ze niet zo goed. Wij zijn uitgekomen bij SGIO verzekeringen een overkoepelende organisatie van verzekeringen waar je zelfs het stuur in het midden mag hebben zitten.
De container wordt geleverd Maar de dag was daar, we zouden onze buske mogen bevrijden uit z’n benauwde container. Dit is niet zonder slag of stoot gegaan. Niemand was natuurlijk op tijd. We kwamen aan op het terrein en zagen een container staan die waarschijnlijk van 5 hoog naar beneden was gevallen en zat helemaal in elkaar. Ons hart stond even stil. Snel het nummer bekeken op de deur maar het was niet onze container. Ademhalen maar weer.
O ja, de container die moeten we nog even ophalen zeiden ze, en waren ze vergeten. Wat ging het in de aziatische landen toch een stuk soepeler. En daar was hij dan onze container met buske. Niemand van de douane erbij. Dus wij zelf maar de deur ontdaan van het douanezegel met een grote betonschaar en ons buske bevrijd.
Douane kwam een half uurtje later en was binnen 5 minuten weer weg, alles prima. Toen begon het gezeur quarantaine. Ons buske was zo schoon niet te geloven.
Alle kratten in de auto moesten leeg om gecontroleerd te worden. Dat werd voor ons wel even gedaan op een zeer lompe manier, maar ja niet te veel zeggen want we willen dit snel achter de rug hebben. Ze konden eigenlijk niks vinden maar toen kwam het, in de motorruimte zag de man wat korreltjes zand. Dat was met het schoonmaken met de hoge drukspuit in Thailand niet weggegaan. Ons buske was besmet!!! Probleem!!!
k.. qaurantene Onze buske moest profesioneel gereinigd worden. Het bedrijf die dit moest gaan doen had het erg druk met het reinigen van voertuigen die het land binnenkwamen voor de mijnbouw en had over 2,5 maand wel een plekje voor ons. We schrokken ons dus de tandjes. Wij met veel geslijm gevraagd of we die 10 korreltjes zand niet zelf mochten schoonmaken. Dat mocht met de stofzuiger, wij helemaal blij. Na een uurtje kwam de man terug en zag dat het zand weg was nu stak hij zijn vinger in het schanier van de deur en had smeer met een beetje zand aan zijn vinger (vreemd?? Dat hoort daar!) o jee de alarm bellen rinkelde weer ons buske was weer besmet. En moest de auto alsnog gereingd worden. Over 2,5 maand. We vertelde de man netjes om de auto maar weer terug in de container te stoppen en dat we terug naar Nederland gingen omdat we het gedoe zat waren en geen 2,5 maand de tijd hadden om te wachten.
Dat was toch ook niet helemaal de bedoeling en we mochten na veel praten en bellen gelijk naar de wasplaats om de hoek, 2 minuten spuiten en nu was het goed. We waren een beetje te bijdehand toen we vroegen wat er nou met het water gebeurde waar het besmette korreltje zand inzat. Dat ging dus zo het riool in. Niet verder over nadenken.
Na 4 uur gezeik van quarantaine en de gedachte dat we terug naar Nederland gingen ipv Australië reden we dan toch in Australië. Al moest ons buske nog wel APK gekeurd worden.
Dit hebben we de volgende dag gedaan en met vlag en wimpel geslaagd. Gassen baasje!!! Het avontuur Australië kan beginnen. Nog wel een beetje een domper gevoel dat het allemaal zo moeizaam moest gaan en dat het veel geld kosten. Snel vergeten en genieten maar.
We wilde zo veel mogelijk vrij camperen maar dat was niet zo makkelijk. Overal stonden borden verboden te camperen. Omdat er ontzettend veel campers rond rijden. Je mocht er wel picknicken maar niet slapen. Deze locaties zijn soms aan het strand enmaar ook mooie parken in de dorpen en zijn prima verzorgt. Er zijn schone wc’s, douche’s, mooie prullenbakken en natuurlijk stonden er overal gratis gas of electrische BBQ’s. Geweldig bord Want een dag zonder BBQ is niet echt mogelijk in aussie land. Het is een echt geregeld land met overal borden en regels. Eigenlijk trokken we daar ons niet zo erg veel van aan. En ook de Australiërs zelf zeggen dat ze helemaal gek worden van de regels die er zijn en elke dag bijkomen en dat je er niet naar moet kijken. We hebben ons dus niet zoveel van de borden aangetrokken en heerlijk geslapen langs de mooie witte stranden. Op dit soort picknick plekken kom je veel mensen tegen die even met je kletsen en je later uitnodigen bij hun thuis voor een drankje. En hebben dat ook een paar keer gedaan. Het is wel heerlijk dat je hier goed engels kan kletsen met de mensen en niet houtje touwtje engels moet babbelen. Zo kwamen we ook een man tegen met 2 boxers en hebben met deze gestoorde beesten heerlijk op het strand gedolt. We zijn verder naar het zuid westelijkste puntje van Australië gereden. Oppassen voor los lopend tuig Hier kwamen we ook nog een nederlands stel tegen die hun auto hadden verscheept naar Australië. In 6 maanden tijd hadden ze geen nederlandse auto gezien en waren erg verbaasd weer een nederlandse kentekenplaat te zien. Het zuidwesten van aussie land is wel erg mooi. Veel wijngaarden en mooie bomen. Natuurlijk ook veel kangaroes. Daarom rijdt iedereen met bullbars al noemen ze het hier een roebar (een extra bumper om de klap bij een aanrijding met een kangaroe op te vangen) het wordt afgeraden om met schemer en ’s-nachts te rijden omdat dan veel kangaroes op of langs de  weg zitten. Dat soort dingen proberen we dus echt niet te doen. We reden een keer ’s-morgensvroeg en er sprong een grote kangaroe uit de bossen 10 meter voor ons buske langs. Je hart zit dan even in je keel want het scheelde erg weinig en we hadden eigenlijk geen tijd om te remmen. En we willen onze bekkersbar niet testen. Gelukkig ook weer goed gegaan. Al hebben we wel heel veel dode kangaroes langs de weg gezien maar gelukkig ook veel levende.

vlag en rescueboten Langs het zuiden van Australië zijn ook grote golven waar heerlijk op gesurft wordt schitterend om te zien maar iets te grote golven voor ons. Ook redelijk gevaarlijk om hier in het water te zijn want dit is de plek waar de great white zit. De grootste en gevaarlijkste haai die er is. Een haai van een meter of 6 die mensen best lust als toetje.
Hier zwemmen ook veel zeeleeuwen en staan ook op de lijst van de haai.
Maar het moest erg mooi zijn onderwater en zijn gaan duiken. Met een boot de oceaan op en genieten met de zeeleeuwen onderwater rond om ons heen. Maar ook wel een beetje een raar gevoel dat hier ook de great white kan rond zwemmen en keken dus ook goed om ons heen. We hebben ze gelukkig/helaas niet gezien. En hebben 2 heerlijke duikjes gemaakt en het was super onderwater. Ook hier waren superwitte stranden waar niemand te bekennen was en waar we heerlijk met z’n tweeetjes zaten
Groot en hoog Verder in het zuidwesten zijn we over mooie onverharde zandwegen gereden wat later een 4 wheel drive route bleek te zijn. zo kwamen we bij ontzettend grote bomen terecht met een omtrek van 24 meter. Dat de wegen eigenlijk voor jeeps (4x4) waren kwamen we later ook achter want soms trilde je helemaal uit elkaar. Maar ons buske bracht ons weer overal waar we wilde. Zo stonden we vaak in deze bossen vrij te camperen en werd je bij de eerste zonnestralen wakker gemaakt door de vogels (kukubarus’s, papegaaien, ibissen en cockatoos) heerlijk. Ook kom je op dit soort plekken struisvogels tegen. Die ook zo heerlijk net voor je de weg op kunnen springen. We moeten weer goed opletten tijdens het rijden.
We zijn hier Noberth en Ruth weer tegen gekomen die we in Turkije ook hadden gezien in hun landrover. Hier hebben we nog een leuke dag mee gehad maar helaas gingen hun de andere kant op.

Klein en groot We zijn gaan kijken naar een grote open goudmijn waar bizar grote vrachtwagens rondrijden en hele grote loaders, buldozers en draglines en dat is natuurlijk kaasje voor die Martine. Het land zit vol met goud, koper, uranium en diamanten. Ontzettend rijk in de grond en ze zijn hard bezig om zoveel mogelijk uit de grond te halen. Onderweg kom je dan ook veel enorme roadtrains tegen met allerlei spullen voor of uit de mijn.
De roadtrains zijn echt enorm om te zien. Het zijn de vrachtwagens hier die een maximale lengte van 54 meter en 4 aanhangers hebben en dit zijn de heersers op de weg. Met een snelheid van 120 km per uur halen ze ons in. De eerste keer schrik je je rot als zo’n enorm gevaarte je inhaalt. Met prachtige blinkende trucks ervoor zijn het ook plaatjes om te zien.
Wij zijn richting Adelaide gereden via de Nullarbor. Een weg van 2000 km rechtdoor met om de 400 km een dorpje van 4 inwoners die in het bezinestation leven. Dus ongeveer vanaf Nederland naar zuid Spanje rijden en in dat stuk wonen 20 mensen. Kun je het voorstellen? Hopen dat we geen problemen krijgen want dan zou het nog wel even duren voordat we daar de wegenwacht hebben. Een gedeelte van deze weg gaat echt 140 kilometer kaarsrecht vooruit. Op de gps konden we dit mooi zien. Je zou je stuur vast kunnen zetten. Dan een heel klein bochtje en weer 100 kilometer rechtuit en weer en weer. Je wordt goed gewaarschuwd voor de kamelen, kangaroes en wombats die hier op de weg kunnen lopen. Gelukkig geen aanrijding mee gehad.
 Slapen is hier geweldig. We rijden ergens van de weg af en slapen in de middle of nowhere we douche ons met onze eigen douche buiten en ’s-avonds is het hier pikkendonker. Er is in honderde kilometers in de buurt geen lampje te bekennen dus echt pikke donker en we zien hier miljoenen sterren. Dat is genieten. Tuinstoelen in de achterste stand en maar kijken naar de vallende sterren en de sattelieten zoeken die overkomen. Natuurlijk zie je heel goed de melkweg en het zuiderkruis maar zelfs ook de grote beer. Helemaal top! Samen fantaseer je zo wat zit er allemaal achter de sterren zit.
Ook wel een beetje eng want in het donker zie je echt helemaal niks en we hadden van een lokale gehoord dat hier grote wilde honden zaten dus bij elke ritsel gaan de oren gespits en af en toe het licht aan om te kijken wat er is.
Langs de Nullarbor zijn ook hoge klifs van 90 meter hoog, in het goede seizoen zie je hier de walvissen voorbij komen. Helaas daarvoor zitten we in het verkeerde seizoen. Wel oppassen dat je door de sterke wind er niet afgeblazen wordt.
In de buurt van Adelaide zie je enorme velden waar ze graan verbouwen. Velden van 20 kilometer lang komen regelmatig voor. Met enorme machines bewerken ze de velden en bijna alles gaat naar het buitenland.
Tijdens het rijden op de lang uitgestrekte wegen zie je dat sommige stukken wat breder zijn. die worden dan gebruikt door de flying docters als er in de buurt iets aan de hand is. Wel goed kijken als je erover heen rijdt dat er voor je niet net een vliegtuig aankomt. Grappig om te zien. Wat minder grappig was, is dat we vlak bij de graanvelden in een sprinkhanen plaag terecht kwamen. We hadden gehoord dat dit kon gebeuren en hadden voor de radiator een net gemaakt zodat de sprinkhanen niet de radiator konden beschadigen. 
Duizende springhanen op de weg. Echt een zwerm van die grote beesten. Het voorraam zat helemaal dicht van de het sap van de dode beesten en de voorkant van ons buske was helemaal niet meer om aan te zien. Maar het net heeft bijna alle beesten weg gehouden van de radiator. We hadden dit ooit wel op tv gezien maar nu rij je er zelf midden doorheen.
tijdzone vooruit Nu reden we voor het eerst een tijdsgrens over waar echt een bord bijstond van let op je moet je klok een uur verzetten, normaal vlieg je erdoorheen maar nu rij je erdoor heen.
Midden op de Nullarbor werden we opeens aangehouden door de highway police. We zien al niemand en dan zien we opeens politie. Alcohol controle de agent stond bij het verkeerde raam (waar normaal in Australië het stuur zit) en moest er eigenlijk wel een beetje omlachen dat hij bijna de bijrijder liet blazen. Alcohol controle Na leuk wat geklets te hebben (er komen hier ook maar 20 auto’s per dag voorbij) zijn we weer door gereden. Daar was de volgende controle, fruitcontrole. Je mag niks mee nemen van groente en fruit de andere staat in aangezien er fruitvliegjes en andere rare dieren mee kunnen reizen en dat willen ze niet. Ook hier mochten we na wat leuk geklets te hebben weer doorrijden. Vlak voor Adelaide was nog een dorpje waar we geslapen hebben voordat we ons doel zouden bereiken. Ook in dit dorp was weer een gezellige kroeg. Alles gaat hier om gokken op paardenraces en hondenraces. Heerlijk om te zien. pilsje erbij en verboden te roken in de kroeg. Heerlijk weer om hier een beetje onzin te kletsen met de lokale.
En daar waren we de dan bij ons doel we zouden na de Familie Matkovic rijden in Adelaide. Eigenlijk een achternicht van ons maar meer hele goeie vrienden. We zijn hier 13 jaar geleden al eens 3 weken geweest en hun zijn al 2 keer in Nederland bij ons geweest. Echte top mensen met 2 hele leuke kinderen en 2 honden en 2 katten. Na 13 jaar wisten we er nog zo naar toe te rijden door alle wijngaarden heen. We werden met een mooie bord verwelkomt en kregen te horen dat we minimaal een maand moesten blijven. We werden echt super ontvangen en voelden ons weer helemaal thuis.
Familie Matkovic bij elkaar Een leuk spelletje bowls We kregen het gastenverblijf voor ons zelf en waren de koning te rijk. We werden overal mee naar toe genomen diverse wijnproeverijen, bowls, mooie stranden, dorps feesten, uitzichtpunten, hollandse winkels (met kroketten) , de stad Adelaide en diverse andere leuke plekken. Elke jaar hebben ze in Adelaide 2 weken met straat optredens in de stad. 13 jaar geleden dat we hier waren was het op de precies dezelfde tijd als nu. En waren optredens te zien van diverse internationale artiesten. Top!
’s-Avonds moe van alle dingen zaten we met z’n 6e buiten in de hot tob (groot bubbelbad) met champagne en aardbeien overkijkend over de oceaan en in de lucht mooie sterren.  Dan gaat er toch iets in je hoofd zo van, een paar weken geleden zaten we nog in ontzettend arme gebieden en nu zit je weer in de top luxe die er bestaat. Soms erg moeilijk te bevatten.
Maar we maken het weer allemaal mee. Tijdens ons verblijf kwam de kat waar we regelmatig mee kroelde met een cadeautje thuis, een half levende veldmuis en legde die bij Frank op z’n voet. Soms bracht hij ook slangen thuis dus we waren erg blij met de muis. We zijn hier een week gebleven en hebben een top tijd gehad en het was dan ook minder dat we weer weg moesten. Maar we wilden nog graag de rest van het land zien en hadden daar onze tijd voor nodig. We zijn na het afscheid samen naar het strand gegaan en zijn met ons buske op het strand gereden om even lekker uit te waaien. Hier wilde we nog even snorkelen naar een wrak dat voor de kust lag. We lagen net in het water komt er 20 meter voor ons een dolfijn met z’n kop uit het water. Toppie!! En als er dolfijnen zijn zijn er geen haaien (zeggen ze).
We hebben nog een heel stuk over het strand gereden (niemand gezien) en zijn weer goed van het strand af kunnen rijden zonder goed vast te komen zitten. (wat een top buske).
Vanaf hier gaan we naar het noorden rijden. Er is een ontzettend mooi nationaal park (Flindersranges) waar we naar toe wilde. Het was erg mooi maar je werd er gek van de vliegen. Hoeveel vliegen Martine had een mooi netje om haar hoofd zodat de vliegen haar niet lastig konden vallen in haar gezicht. Frank dacht wel dat hij eraan kon wennen. 10 in elke oog hoek of oor gaat goed maar in je neus dan wordt je er echt gek van. Tijdens het eten is het helemaal lastig en we hebben er zeker een paar opgegeten. We hebben ze een keer geteld Martine had er meer als 100 op haar rug en rond de 100 op haar hoed. Jaagde je ze weg dan waren ze binnen 3 seconden weer terug. Dus je kon blijven zwaaien. Frank toch ook maar een netje gekocht. Als we ergens langer stil stonden zetten we de grote klamboe buiten op die we in Cambodia hadden gekocht zodat we redelijk rustig konden eten.
Maar dit deed niks af aan het onzettend mooie park met z’n vele kangaroes en andere dieren en niet te vergeten de gave onverharde wegen en waterplassen waar we doorheen moesten rijden.

Hierna verder omhoog naar een dorpje met 1000 inwoners maar wel met een olympische buiten zwembad. We geloofde het eerst niet maar een paar minuten later lagen we bij 35 graden buiten temperatuur, heerlijk in een mooi verkoelend 50 meter zwembad.
Vanaf hier wilde we eigenlijk de Odnadattatrack gaan doen. 700 km onverhard en eigenlijk alleen voor 4x4 jeeps. Maar ze kennen ons buske nog niet. Voor de zekerheid maar een extra velg met band gekocht, want het zou een erg slechte weg zijn met heel heel veel kans op lekke banden. Je rijdt dan echt in alleen maar zand met stenen en heel veel zand om je heen. Vroeger schijnt dit allemaal zee te zijn geweest maar dat is nu allemaal opgedroogt. Vol spanning zijn we ook dit avontuur aangegaan. 
Eigenlijk ging alles redelijk goed, sommige bochten waren erg hobbelig maar als je rustig reed ging het best. Maar na 5 uur rijden zagen we de blauwe lucht verdwijnen en zagen we een donkere lucht aankomen. Oeps. Onderweg was een dorp met een hotel een politie bureau en een camping plaats (20 inwoners). Zullen we dat dorp halen?? We kwamen net in het dorp aan en de politie kwam naar ons toe. Met vraagtekens boven z’n hoofd welke gek gaat hier rijden met een 2 wiel aangedreven auto. Dat zijn wij!! We mochten in iedergeval niet meer verder rijden en ook niet meer terug. Er kwam een zand storm aan (ervaring mee in Pakistan, niet leuk) en daarna zou er regen komen waardoor alles niet meer berijbaar zou zijn. De waterstroompjes waar we door heen moesten zouden rivieren worden en daar konden we niet meer doorheen.
Dus verplicht op de camping gaan staan en de kroeg in. De zandstorm kwam binnen 20 minuten en je kon geen 50 meter voor je zien en met een ontzettend harde wind. Er waren jeeps op de camping die wilden hun tent op zetten maar dat mocht niet van de politie was die was bang voor rondvliegende stukken hout endergelijke.
In de kroeg met wat mannen gesproken die ons wel door de rivieren heen wilde trekken met hun jeeps als het verkeerd ging. We moesten dan morgen wel wat eerder vertrekken.
Leuke tijd in de kroeg gehad goed gegeten met heerlijke pilsjes.
De volgende morgen toch maar even de politie verteld wat we gingen doen en hij vond het prima.
Na een paar uurtjes rijden kwam we de groep jeeps ons voorbij waar we gisteren in de kroeg mee kletste. Drie van de vier jeeps hadden een lekke band. Ze rijden dan ook als gekken. Wij hebben gelukkig heel de weg niks gehad. En rijden nog steeds op onze bandjes waar we thuis mee vertrokken.
Onderweg in de dessert kwamen we nog een bron tegen waar de afgaanse kamelen drijvers 80 jaar geleden met hun kamelen kwamen drinken. Het water knalde hier echt de grond uit in een mooie poel. Hier hebben we dan ook even lekker in gezeten. Erg vreemd om midden in een woestijn opeens palmbomen en water te zien. Een echt oase.
In het hotel onder de grond in Cooper Pedy Zo zijn we heel de track goed door gekomen op eigen kracht en waren best blij en trots om in Cooper Pedy aan te komen. Een dorpje in de dessert waar ze opaal zoeken.
In diverse mijnen zijn mensen aan het zoeken naar opaal. Allemaal zelfstandige dus geen grote bedrijven. Hier waren we eerder geweest en wilde hiernaar terug. Alles gebeurd hier onder de grond omdat het boven de grond te heet is. Ze hebben dan ook een kerk onder de grond en een hotel onder de grond. Hier zijn we dan gaan slapen. Lekker koel en ‘s-nachts maar ook overdag goed donker.
Verder over de verharde weg richting Alice Spring door de dessert die naar ons inziens een stuk drukker was geworden met 13 jaar geleden. Je komt zeker elk uur zeker wel een auto tegen. Hier heb je ’s-nachts weer ontzettend mooie sterrenhemels en gave zonsondergangen. Na een tijdje rijden kwamen we ook de grensover met de staat Nothern Territory. Hier kwamen we de eerste fietser tegen die 2000 kilometer door de woestijn fiets (en wij denken dat wij gek zijn)
Zo reizen wij rijdend in ons buske door de dessert en zitten zo heel wat uurtjes achter het stuur. Tijdens deze uurtjes kletsen we heerlijk over de dingen die we allemaal meegemaakt hebben tijdens deze trip. En genieten zo na van vele mooie en gave dingen.
Het verdere reisverhaal van Australië zullen we in een nieuw en laatste reisverslag schrijven. En dan zit er weer een jaar reizen op. Wat gaat de tijd toch snel als je plezier hebt!
Maar zoals altijd nog een spreukje want dat blijft leuk.

Nog een spreukje om mee te nemen:

Niets droogt sneller op dan een zee van tijd.

 

 



Klik hier voor meer foto's