Reisverslag Lapland

Klik hier voor meer foto's

Om een week lang een  honden sleetocht te maken is toch echt iets waar je van droomt! En we vonden het tijd om deze droom uit te laten komen. Maar dan wel met een paar goede vrienden die net zo enthousiast zijn als wij. En laten we die nou hebben! We hoefde het maar half te vragen en ze stonden net als ons te popelen om dit te gaan doen! Geweldig is het als je dit soort vrienden hebt! We waren het ook zo eens, om met z’n 6e eerst een dagje Helsinki te bezoeken,  1 dag te crossen met de sneeuwscooters en daarna  5 dagen met allemaal een eigen slee met husky’s door de sneeuw te gaan reizen.  We hebben gekozen om in maart te gaan om toch nog wat langere dagen te hebben en niet zo extreem koud te krijgen. Maar het blijft altijd de vraag of dat ook zo is. Hoe koud zal het gaan worden en zullen we  sneeuwstormen krijgen? We kregen er super zin in en zo vertrokken we met zijn 6e.

Op  Schiphol hebben we de nodige versnaperingen in gekocht om warm te blijven op onze tocht en vlogen  naar Helsinki. Dit bleek een hele leuke stad te zijn. We hebben er een dagje vertoefd met veel rond lopen, sneeuwballen gooien en weer opwarmen in de kroegjes. Dezelfde avond vetrokken we weer met het vliegtuig  naar Kitilla, een vliegveld in het hoge noorden. Het was al donker en dan is het echt een verrassing waar je heen gaat. Bij aankomst bleek er een dik pak sneeuw te liggen en de temperatuur ver onder de 0 was.  Met een busje vertrokken we naar een klein plaatsje Harriniva nog verder naar het noorden. Dit busje had banden met spikes en had er goed de vaart in zitten over de besneeuwde wegen. Ver buiten het dorp Harriniva gingen we naar het super hotel in de middle of nowhere. Hier werden we erg warm onthaald. Nog lekker even wat eten en drinken, en samen fantaseren wat we allemaal gaan doen deze week! Krijgen we het koud, wat eten we onderweg, wie is de gids en hoe gaat het met de honden? Best spannend, want je weet echt niet wat je kan verwachten. Maar morgen hebben we eerst  nog 1 dag in dit hotel  op deze super plek.

De volgende morgen werden we al wakker gemaakt door  150 honden die lekker aan het blaffen waren. Helemaal enthousiast want ze wilde graag voor de slee en de wilde natuur in.
Na een stevig ontbijt  in het hotel werden we  warm aangekleed in hele warme pakken, enorme dikke handschoenen en mutsen en warme laarzen. We waren net marsmannetjes en zweette ons kapot! Maar we zullen het toch wel nodig hebben. Die dag zijn we op de sneeuwscooters geklommen. Een vrouw was onze gids voor de dag en de regels werden uit gelegd waar je wel en niet kon rijden, wat de verkeersregels waren en vooral hoe hard je mag rijden. De 3 mannen stonden zich helemaal te verheerlijken op deze scheurmonsters en er was maar weinig aandacht voor deze regels. Heel braaf begonnen we de tocht te rijden achter de gids over de paden en de meren. Echt een geweldige natuur. Maar een enorme herrie van onze scooters. De 3 meiden reden achter de gids en de drie mannen waren we ineens kwijt. Zo langzaam zouden ze toch niet zijn! Maar dat bleek het tegenover gestelde. Even een zijpadje genomen en toch even testen wat die scooters kunnen. Maar ze waren vergeten dat naast de paden de losse sneeuw meters dik ligt. En als je daar met de scooter inrijd kom je erg heel lastig door heen.  De gids kreeg ineens door met wat voor stelletje mannen ze te maken had. De een was er nog niet uit gegraven of de volgende lag alweer op zijn zij. En de maximale snelheid op de meren van 70 km/uur werd ineens 145 km/uur. Wat zal ze blij zijn geweest dat we heel terug waren bij het hotel. We hebben heel veel lol gehad en ook genoten van de verre uitzichten over de bevroren meren met een dik pak sneeuw. Met een heerlijke hap eten en een drankje sloten we de tweede dag af. Morgen gaat het echt gebeuren waar we voor gekomen zijn. Voor 5 dagen weg van de bewoonde wereld met de hondensleeën.

De volgende morgen was het een kleine tas pakken met het hoognodige voor de komende 5 dagen. De gids Petrie stelde zich voor en hij begon de 6 slees te pakken. Hij verdeelde de honden op hun eigen plek en gaf uitleg hoe je de slee moet berijden. Het belangrijkste was remmen! Want als de honden gaan zijn ze bijna niet te stoppen. Er zat dus een rem op die je de sneeuw in kan stampen en een groot anker om uit te gooien. Op de achterste sleelatten moet je gaan staan en vooral in de bochten meehangen. Zo vertrokken we wat onwennig achter de gids. De honden waren helemaal door het dollen voordat we vertrokken. Ze jankte het uit en steigerde er op los.  Zodra we de rem eraf haalde stoven ze vooruit. We waren blij dat we erop konden blijven staan en niet achterover kukelde. En zo vertrokken we de wijde meren op en door de lage berkenbossen. De honden waren al snel stil en je ziet ze al snel genieten van de inspanning. Het was al helemaal geweldig en we reden gemiddeld zo’n 20 km/uur.  Je hoort niks om je heen, alleen de slee die door de sneeuw snijdt. De gids reed voorop met een grote slee vol eten en andere spullen en hij had 8 honden voor zijn slee. Wij hadden er ieder 4 of 5 honden en iedere hond had zijn eigen plek. Vooral geen mannetjes naast elkaar en een oude hond werd aan een jonge hond gekoppeld. Poepen onder de rennen was geen probleem voor ze. Dat lieten ze gewoon eruit lopen en je werd zelf even vergast van de stank! Het spatte net niet om je oren heen. Voor de plas moest je wel even afremmen. Want dat ging wat lastig. Het lastigste was om de afstand te houden tussen de slees. Want iedere hond wilde natuurlijk de snelste zijn.  Over het meer sleeën ging super. Maar zodra je de smalle bospaden op ging was het oppassen. Er zaten heel wat bochten en heuveltjes op deze paden. Dus je moet  echt goed meehangen, want je gaat zo kantelen met de slee. En dan mocht je niet los laten. De eerste keer dat je om gaat zit je dan ook helemaal onder de sneeuw! En de slee met de honden gaat gewoon door. Maar de gids ging er achter aan en had de slee altijd weer snel  te pakken. Vallen is geen pretje, gelukkig is dit niet vaak gebeurd.

Rond de middag was onze eerste stop. Er was een blokhutje in het bos waar Petrie al snel een vuurtje had gemaakt. We kregen een hete mok thee en een broodje om bij te komen. Geweldig om ieder zijn verhaal te horen. Gelukkig vonden we het alle 6 echt geweldig en zagen het helemaal zitten om de komende 5 dagen zo door te brengen. De kou viel gelukkig erg mee met -15 graden en de zon scheen er heerlijk bij. Na een wel wat koude plasstop buiten voor de meiden gingen we weer verder. We eindigde die avond bij onze eerste slaapplaats. Ook daar wisten we echt niet wat we moesten verwachten. Aan de rand van het meer stond een houten huisje. Echt een geweldige plek. We kregen onze taken van Petrie. De honden moesten het eerste verzorgt worden. Ze moesten los gemaakt worden van de sleetuigen en aan een ketting gelegd worden. Er  moest een gat geslagen worden in het ijs van het meer om water te halen.  Het vuur moest aan gemaakt worden in het huisje. Daar wordt een grote ketel water op gezet. Zo kregen de honden een bak voer met lauw water en een bevroren zalmkop om te eten.  Ze hebben het verdiend na zeker 40 km lopen! En dan weer verder water halen voor het eten en de sauna… DE SAUNA?? Naast het huisje stonden nog 2 kleine huisjes. Een klein wc huisje waar er een gat in de grond was gemaakt. Een handje zaagsel erover gooien na je behoefte en  klaar, het was een prima maar heel koude wc! Daarnaast was er nog een klein houte huisje. En dat was de sauna. Er stonden 2 grote bakken water in. Deze moesten we vullen met het water uit het meer. En onder één van de bakken met water moest het vuur gestookt worden. En wel een groot vuur! Na 2 uurtjes was de sauna over de 100 graden en een lekker warme bak met water. Dit was echt super om bij te komen van de eerste dag sleetocht. De sauna was echt warm en om af te koelen en je te wassen kieperde je een heerlijke bak koud water over je heen. Maar je kon ook even een rondje rennen door de sneeuw. Dan was je heel snel af gekoeld en je leek wel een wandelende stoompop.  Binnen maakte Petrie voor ons een heerlijke Laplandse maaltijd en wij verzorgde Petrie weer met een heerlijk drankje. Dat vonden we allemaal een hele goeie deal. In de blokhut waren zo meestal 2 vertrekken. Een woongedeelte met een keuken op een potkachel. En een slaapgedeelte waar we met zijn alle sliepen. Nou ja, dat was voor korte duur toen de eerste snurkers zich hadden gemeld! Sommige zijn toen gevlucht naar de woonruimte, al maakte dat niet zo veel uit. Frank en ik waren meestal helemaal in dromenland te vinden na een heerlijke dag sleeën buiten.

Met de zonsopgang ging het ochtendritueel beginnen. Eerst het vuur hoog maken en een ketel water opzetten. Het eerste water ging weer naar de honden die weer een goede maaltijd kregen na een koude nacht. Want die slapen helemaal opgerold buiten in de sneeuw. Bij erge kou (-30 graden ) kregen ze een beetje stro om po te liggen. En als het gesneeuwd had zag je alleen maar hoopjes sneeuw liggen met daaronder een hond. Zodra we buiten kwamen waren ze weer opgewekt en begonnen ze snel te eten. Ze stonden alweer te popelen om te gaan. Eerst kregen wij ook een heerlijk ontbijt en we pakte onze spullen weer in onze slee. We pakte ons zelf ook weer in, in het warme poolpak en dan pas gingen we de honden weer optuigen voor de slees. Want als ze eenmaal voor de slee staan zijn ze niet meer te houden en willen ze gaan!! Dit was elke ochtend echt geweldig als je dan met 7 slees en bijna 40 honden  vertrekt. Der zit zoveel power en energie in geweldig om te zien en te voelen. Je glijdt door de verse sneeuw weer de wildernis in met de laagstaande zon voor je. Echt een droom waar je niet wakker wil worden!

 Zo hebben we 5 volle dagen een tocht gemaakt en elke dag maakte je wel weer wat nieuws mee. Het was absoluut niet saai want je blijft toch bezig op de slee. En het landschap verandert ook weer elke keer.
Tijdens het glijden vroeg je zelf af in wat voor huis zullen we vanavond slapen, zal het koud zijn, zal er een sauna zijn? Alle huizen in het bos of aan het meer hebben hier een sauna en geen douche. Want de huizen hebben geen stomend water, elektriciteit of gas.
We zijn bijna niemand tegen gekomen. Alleen op een groot meer waar een paar mensen hun eigen visstekje hadden. Om dit visstekje hadden  ze een hokje met kachel omheen gebouwd. Wij dachten dat het een grap was die je wel eens op TV gezien had. Maar er wordt echt gevist op de meren door een gaatje te boren in het dikke ijs en een heel klein hengeltje erin te hangen. Dat moesten wij natuurlijk ook eens proberen. Frank onze dierenvriend dacht dat doe ik wel  wat  je vangt toch niks. Maar na 5 minuten was hij de eerste met een vis aan zijn hengel! Hij balen dat hij nou degene moet zijn die ook nog iets vangt. Dat visje heeft Petrie boven een vuurtje klaar gemaakt en de rest heeft hem op gegeten. Die Petrie kon met het koude natte hout overal wel een vuurtje maken.  En dat was echt heerlijk als we weer eens stopte. Er was niet altijd een blokhutje te vinden onderweg. Dus dan gingen we het bos in om een beetje beschutting te hebben. Zo hadden we dan rond het vuur onze pauze en de honden konden hun verdiende rust krijgen. Onderweg hebben we ook een hele grote groep rendieren gezien. Toen had Petri wel even stress. Want als die honden zo’n lekker maaltje voor hun hebben worden ze helemaal wild. Ze gingen al te keer voordat wij de rendieren zagen. Die hadden ze waarschijnlijk al lang met hun neus geroken. En Petri remde hard af en ging met een grote stok even alle honden langs. Hij deelde nog geen tik uit, maar het was wel een duidelijke waarschuwing dat ze het niet in hun hoofd moeten halen. Het is wel een geweldig gezicht als je 10 tallen rendieren voor je hebt lopen. Dan voel je je echt in Lapland! Het leek wel een film van discovery.

 We hadden wel enorm geluk met het weer. De meeste tijd was het stralend blauwe lucht met een graad of -15 overdag was het heel goed te doen. 1 dag hebben we harde wind gehad en dan voelt het gelijk 2 keer zo koud aan. Een dagje sneeuw hoort er ook bij. De temperatuur is ook weer een eind gezakt tot -24 graden en dan sta je wel  te verkleumen op je slee. Maar ook  toen genoten we enorm.

De laatste avond in de blokhut zijn we over het meer een eind gaan lopen naar het dichtstbijzijnde dorp. Daar vonden we een winkel waar we hartelijk werden ontvangen door een Lappie vrouw. Ze zag die 3 mannen  helemaal zitten en de dames werden snel de winkel in geloosd. Maar de heren vonden shoppen ineens heel leuk en vluchtte voor de zeer te vriendelijke lappie vrouw. Nog een drankje ingeslagen om een goede afsluiting avond met onze gids Petrie te hebben. Hij was een echte nuchtere fin en je zag hem soms even vluchten voor die 6 drukke Nederlanders. Maar we hebben het enorm met hem getroffen en hebben ook erg met en om hem gelachen. Die avond sliepen we heel goed en de volgende morgen was de laatste dag op de slee. Het had echt nog een paar dagen langer mogen duren. Zo super was het.  Met tranen in onze ogen kwamen we die avond terug in bij het Hotel. De honden voor de laatste keer afkoppelen en terug naar hun andere vrienden. Ieder had zijn eigen plekje op de husky farm. Geweldig om te zien dat ze elkaar echt begroette en andere snel naar hun vast plek kropen. We kregen nog zo’n super maaltijd in het Hotel en we moesten ineens onder de douche in plaats van de sauna in en met een bakje water wassen. Maar we hadden allemaal liever in die geweldige sauna gestaan  De volgende morgen hebben we afscheid genomen van dit paradijselijke plekje midden in de sneeuw. Toen al dachten we om hier terug te komen met ons buske in de zomer van 2012….. We waren samen al aan het fantaseren hoe het er zou zijn…..
Hellaas we moesten eerst terug naar de werkelijkheid en dat was even pittig. We hebben het met elkaar zo geweldig gehad en je bent zo ver weg geweest van de realiteit . Het leek bijna een wereldreis van een paar maanden. Maar dat is een goed teken vonden we allemaal. Het was het dubbel waard!!

 

Herinner je gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag.

Klik hier voor meer foto's