Reisverslag Singapore-Maleisie-Borneo

Klik hier voor meer foto's

Na het arme land Bangladesh arriveerde we nog een beetje geschokt na alle gebeurtenissen in het hieper moderne en vooral hele schone Singapore. En natuurlijk zonder getoeter. En dat was wel even een totaal andere wereld. Vooral dat de straten zo schoon waren, nergens kabels te zien boven de weg en alles zo ontzettend geregeld was viel erg op. Het is ook een hieper moderne stad met alle luxe die je maar kan bedenken. Maar ook de prijzen zijn er dan weer naar. We wisten dat onze container met ons buske de eerste 7 dagen sowieso niet zou verschijnen, daarom hadden we al snel een leuke bestemming gevonden om onze tijd beter door te komen. We zijn gelijk door gegaan naar Malysie (20 minuten met de bus) en toen vanuit Malysie met het vliegtuig Air Asia (de budget maatschappij van Azie) naar Borneo, Kuching gevlogen. Het was wel erg grappig om met Air Asia te vliegen. De budget vlieg maatschappij van Asie. Frank zat echt met z’n knieen in z’n oren en het was rennen voor een plekje, want er waren geen stoelnummers in het vliegtuig. Maar ja, wel goedkoop en dat stond ons wel aan.

In Kuching vonden we een heerlijk guesthouse met een prachtige tuin waar we even lekker bij konden komen van alle verscheep acties en cultuur veranderingen. Er waren weer supermarkten overladen met alles wat je maar wil hebben. Dus we hebben een uurtje kijken in de supermarkt gedaan. Met grote verbazing weer naar alles staan kijken. Natuurlijk allerlei lekkere dingen gekocht zoals yoghurt en brood. Want dat was echt lang geleden dat we dit gezien hadden. We moesten ook wennen dat de mensen ons niet meer aanstaarden of na riepen. De mensen zeiden wel eens gedag. Maar ze keken niet meer op van een toeristje in deze luxere landen. Ook als wij toeristen zagen zeiden we, hé een toerist. Maar die keken ons ook aan of we niet wijs waren. Na Bangladesh waren we dat even niet meer gewend. In de arme landen heb je af en toe het idee de aandacht mag wel wat minder en in dit soort luxe landen heb je er toch een beetje verlangen naar. Ooit riep een wijs man. Je weet pas wat je mist als je het kwijt bent. En dat gevoel hebben we hier ook een beetje bij.
We kwamen hier nog wel een stel tegen die net als wij met de auto aan het reizen zijn. Wij dachten dat wij met 1 jaar reizen met ons buske best leuk bezig zijn. Maar dit stel is al 22 jaar in de auto aan het reizen. Ze zijn 65 jaar oud en komen uit zwitserland. Ze slapen bijna altijd in hun jeep (natuurlijk een Toyota!!) en hebben echt heel de wereld al gezien. Ze staan ook in het guiness book of records. Geintresseerd om hun verhalen te lezen of foto’s te bekijken, kijk dan eens op www.worldrecordtour.com

We hebben op Borneo ook weer lekker toeristje gespeeld. Heerlijk met het rondvaartbootje mee over de rivier en zijn de nodige terrasjes gaan pikken. We zijn met een busje naar het Holiday Inn hotel gegaan dat aan de zee ligt en hebben heerlijk genoten van het resort en van het strand ondanks dat we er niet sliepen. We liepen daar op een mooi witte strand met palmbomen. Dat is weer heerlijk genieten. De zee was weer lekker om in te zwemmen en daar hadden we lang naar uitgekeken. Het was zelfs raar om je langebroek te verwisselen voor de korte broek. Al waren alle landen wel erg warm geweest, we hadden altijd een lange broek aan en vaak ook lange mouwen om ons een beetje aan te passen aan de cultuur. Dat was dus lekker verbranden op het strand met onze witte melkflessen. We moesten ook erg wennen aan het rustige verkeer. Iedereen houdt zich aan de regels en bij de oversteekplaatsen stopten de mensen om ons over te laten steken. Al vonden we het niet altijd even makkelijk al die verkeersregels weer. We waren zo gewend aan het rommelige oversteken dat we dit nu weer lastiger vonden. We moesten weer kijken naar stoplichten. Hopen dat we straks de regels ook weer snel oppakken als we zelf weer gaan rijden.

Borneo staat bekend om zijn mooie natuurparken. Die zijn we dus ook gaan bezoeken en zijn naar Baku national park gegaan. Met een bootje zijn we er naar toe gevaren en bij het park aangekomen was het inmiddels eb geworden. Hierdoor kon de boot niet bij de ingang van het park komen. Daarom moesten we eerst een uurtje “wadlopen” voordat we het park bereikten. Heerlijk soms de drek tot aan je knieen. Een jongen die met ons mee ging stapte in het ondiepe water in een ”stekel” en verging van de pijn. Frank heeft hem uit de modder (met blote voeten) getrokken en met z’n allen hebben we hem richting het park geholpen. De pijn trok naar z’n liezen wat niet zo’n goed teken was. Aangekomen bij de parkwachters zetten ze hem gelijk met z’n voet in een bak met kokend heet water om het gif eruit te laten stromen. Ze dachten aan een cathfish of een stingray. En na de verhalen van onze australische vriend Steve die dood gestoken is door een stingray kreeg deze jongen het wel erg benauwd. Dus besloten de parkwachters hem maar op een brancard (met parasolletje erboven) door de modder weer naar een bootje te dragen en naar het ziekenhuis te sturen. Een paar dagen later zagen we hem weer in Kuching en hij had er toch 4 dagen gigantisch veel last van gehad. Maar hij liep alweer en ze dachten de volgende dag weer terug te gaan naar het nationale park.
En dat is zeker de moeite waard. Want wat is die jungle geweldig. We zijn er een nacht blijven slapen en je hoort dan overal de geluiden van de jungle. ’s-Avonds kwamen er ook wilde zwijnen uit de bossen. Het was er lekker warm en het is er heerlijk vochtig. Dus je zwete je eigen de tandjes en kon je t-shirt bijna uitwringen. Nu waren we ook wel in de regentijd waardoor we echt in het regenwoud kwamen. De tweede dag was er veel regen, maar ja regen poncho aan en lopen maar. De paden Vleesetende plantenPrive strandjeveranderde in riviertjes met watervallen en het was glibberen en glijden. Natuurlijk hadden we hier helemaal niet op gerekend dat we dit gingen doen, toen we onze spullen uit ons buske pakte. We hadden gedacht ons buske binnen 5 dagen weer te zien en wij die dagen rond Singapore zouden verblijven. Maar helaas....... Hierdoor hadden we onze goede wandelschoenen en het goede fototoestel ook niet bij. Gelukkig heeft de jungle in Maleisie niet 1 maar honderden giftige slangen, kikkers, insecten en dergelijke. Dus konden we makkelijk met onze tevaatjes (slippers) door de glibberige jungle. Het was wel prachtig. Echte jungle zoals je een jungle voor kan stellen. Overal lianen en varens. Enorme hogen bomen van het mooiste hout. Ook zagen we veel vleesetende planten hangen. Met hun kelken vol water wachten ze totdat er een insect inkruipt. Als deze dan in het water beland heeft de plant een lekker maaltje. Na een paar uurtjes lopen kwamen we op mooi afgelegen witte stranden uit. Een paar dagen geleden was hier nog een krokodil gespot. Dus we hebben het er maar niet op gegokt om een duikje in de zee te nemen.

Wat er natuurlijk ook niet mag ontbreken aan de jungle zijn de apen. Op Borneo leven naast de gewone brutale apen ook 2 hele bijzondere apen. De neusapen en de oerang oetangs. (de oerang oetangs komen later) De neusapen hebben ons een hele show gegeven in het nationale park, en we zagen hoe ze door de mangrove heen sprongen. Wat een schouwspel hoe ze van boom naar boom vliegen. Hier hebben we echt uren naar gekeken vanaf de grond. Er viel er zelfs één uit de boom in het water van een meter diep. Die wist niet hoe snel hij er uit moest komen. Erg lachwekkende beesten met hun lange staarten.
Karaokeboxen We zijn weer terug gegaan naar Kuching vanaf het nationale park. Dit vonden we wel leuk om liftend te doen en dat waren we niet verleerd, en waren snel weer terug in Kuching. Natuurlijk gelijk weer e-mailen om te kijken of er iets bekend was van onze container, maar we kregen geen reactie op onze mails. We weten dus niks en balen daar best van. Dus om maar ergens anders aan te denken zijn we gaan genieten van de laatste James bond film in de bioscoop. Altijd leuk om in een ander land naar de bioscoop te gaan. Toen we de film uit kwamen zagen we 30 hokjes waar in je kon karaoke. 3 microfoons in een hokje van 1 vierkante meter, 2 grote speakers en schreeuwen maar geweldig om te zien. Geen bekende nummers dus niks voor ons.

In een ander nationaal park gingen we opzoek naar andere apen zoals de oerang oetangs Even de boom in klimmen Voor de oerang oetangs moesten we meer geduld hebben. Maar we werden beloond met een gigantische groot mannetjes oerang oetang. En wat zijn die beesten groot!! Hij liep ongeveer 3 meter van ons vandaan en klom weer de boom in. Aan 1 armpje klimmen ze omhoog en schillen een kokosnoot met hun tanden. De kokosnoot even doorbijten is ook geen probleem. Wat een gebit hebben ze. Erg indrukwekkend om te zien.
Het was echt een paar dagen genieten en het is een eiland wat we zeker nog eens uitgebreid willen bezoeken. Maar na 7 dagen hadden we onze vlucht alweer terug in de hoop dat de container aan zou komen in Singapore. Al die tijd hebben we elke dag een paar keer op internet gekeken of er al bericht was uit Bangladesh. En elke keer kregen we geen reactie. Wel zagen we op BBC world dat het nog steeds puinhoop was in het land. Maar dat het nog maar een paar dagen zou duren. De ochtend voor ons vertrek uit Borneo kwam het verlossende berichtje waar we al die dagen op zaten te wachten. Onze container was op de boot gezet en was onderweg naar Singapore. 4 dagen later zou de container aankomen.

Jullie snappen dat wij ontzettend opgelucht waren, maar nog steeds een beetje zenuwachtig of in die container ook ons buske zat!!! Aan de grens terug naar Singapore werden we weer gecontroleerd. Alle zakken leeg. Frank heeft z’n zakken altijd helemaal voor zitten met van alles en leegt dit in een bakje. Martine had niet veel in haar zakken, alleen een pakje kaugom wat ze in het bakje van Frank legde. Na de rontgencontrole Moest Frank uit de rij komen. Meneer, kaugom is in dit land streng verboden!! En er staat een boete van 100 dollar op! Frank die niet eens wist dat Martine de kaugom erin had gedaan stond even raar te kijken. Maar Martine was al lang de douane door. Stond hij daar met z’n pakkie kaugom. Maar met wat praten mochten we door lopen zonder boeten. Heb je allerlei soorten grenzen gehad krijg je bijna een boete voor kaugom. Wat zullen ze daar in Bangladesh van denken??
Later hebben we er op zitten letten en er staan ook overal dat kaugom eten een boete kost van $100. Ook voor spugen op straat, alcohol op straat drinken en eten of drinken in de metro staan boetes op van $100. Vandaar dat het overal zo schoon is.
De loskade voor de containers in Signapore We zijn in Singapore begonnen met de voorbereidingen voor het ophalen van onze bus. Even terug naar Maleisie gegaan en op zoek naar een autoverzekering omdat hij daar een stuk goedkoper is en na een paar uurtjes zoeken hebben we er ook 1 afgesloten. Daarna terug naar Singapore naar de shipping compagnie PIL gegaan om de papieren handel te regelen. Daarnaast hadden we ook weer een regelaar nodig en een warehouse waar de container gelost kon worden. Dit ging wat minder makkelijk als in Bangladesh maar het is weer gelukt.
Vanuit een rond draaiend restaurant bij de haven hebben we heel wat uurtjes zitten turen over de haven om te bekijken hoe het laden en lossen van een schip allemaal ging.
Tussendoor hebben we natuurlijk ook Singapore bekeken. Wat een enorme mooie gebouwen staan daar en een shoppingmals waar ze de modernste snufjes verkopen. Kerst begint vroeg in singapore Maar een flat screen past even niet in de bus. Die hebben we dus maar niet gekocht. Alles is ook versierd met kerstspullen. Als je de eerste keer “driving home for christmas” hoort kom je niet meer bij. Wij zitten met ons hoofd nog steeds in augustus en dan hoor je dit! Met een heerlijk zonnetje van 30 graden.
We zijn maar weer een bioscoopje gaan pikken om even ons verstand op nul te zetten. En hebben de film Happy Feet gekeken, een kinderfilm maar een echte aanrader!!! Met de metro zijn we heel Singapore door gescheurd. De metro rijdt hier zonder bestuurder en is helemaal computergestuurd. Ook deze was weer superschoon en iedereen loopt met de meest moderne telefoontjes en gameboys. Al zijn ze wel ontzettend bang voor aanslagen. Op het toeristen eiland voor de kust van Singapore hebben we een gigantische lazer-film-waterfonteinen show gekeken. We zijn hier met de kabelbaan naar toe gegaan en daar gewoon weer de toerist uit gehangen.
Met het buske erin en helmaal gaaf Op zaterdagmiddag was het eindelijk zover. Ons bus was aangekomen. We hebben wel moeten praten als brugman om op zaterdag de container te kunnen lossen. Ze wilde liever tot maandag wachten. Maar wij waren het wachten echt zat. Gelukkig waren ze zo aardig om toch voor ons de container te lossen. We kregen een pasje om het haven terrein op te mogen en konden overal rondlopen. Het was even zoeken voordat we het goede warehouse hadden en de juiste persoon die ons zou helpen. De container werd opgehaald door een vrachtwagen en op een oplegger werd hij voor de losplaats gezet. Onze tyraps zaten er nog aan zodat we konden zien dat hij niet open was geweest. De douanezegel werd er met een grote tang (betonschaar) doorgeknipt en de deuren gingen open. Daar stond hij in volle glorie te blinken, Ons buske!!!!!

We vroegen of de douane de inhoud van de container nog moest controleren, Maar we mochten nadat we de bus los hadden gemaakt van al het touw werk er zo uit rijden en zelf naar de douane rijden. Helemaal in onze nopjes zijn we de douane gaan zoeken. Zonder dat we het merkte reden we zo Singapore in. De douane had niks gemerkt! Maar we hadden de stempels toch nodig en zijn weer terug het terrein op gereden. We moesten de douane nog vertellen waar ze moesten stempelen. Want dit kwamen ze niet zo heel vaak tegen. Ze hebben ons buske niet eens bekeken. We hadden echt van alles mee kunnen nemen. Terwijl ze op vliegvelden zo moeilijk doen. Door een hevige regenbui zijn we Singapore uitgereden. Zonder wegenbelasting te betalen zijn we naar de grens van Singapore en Maleisie gereden. Want het kost een Twintowers Proosten op de thuiskomst van de bus vermogen de wegenbelasting en voor dat half uurtje rijden door Singapore vonden we dat wat overdreven. En als we geflitst werden hadden we er de volste vertrouwen in dat de bekeuring Nederland nooit zou bereiken. Binnen een half uur stonden waren we over de grens en daar reden we dan, in Maleisie met onze eigen buske. Dat was wel een heel mooi moment. Geen hotel voor die avond, maar ons eigen bedje. Heerlijk, hier hadden we een tijd naar uit gekeken!! We hebben een mooie boulevard opgezocht waar we onze lang bewaarde champagne hebben gedronken op de goede aankomst van ons buske en weer heerlijk vertrouwd geslapen in de vrije natuur. In Maileisie waren we in het regenseisoen. Dat was wel erg jammer, want de hele oostkust met alle mooie eilandjes waar je zo mooi kan duiken was afgesloten door de regen. We zijn langs de westkust, over een snelweg waar we weer 120 km/uur konden rijden, naar Kuala Lumpur gereden. Weer een stad met alles erop en eraan. Mega shoppingmalls waar het duurste van het duurste te koop is. Gigantische food markets waar je lekker kan eten. Ook zagen we de twin towers wat Kuala Lumpur zo beroemd maakt. Voor ons een mijlpaal die we bereikt hebben. Natuurlijk zijn we de beroemde twintowers in gegaan en toen we op de brug stonden tussen de twee hoge torens is voelde we ons helemaal in de film van Sean Connery zitten.

Het is wel een supermooi gezicht als je de verlichte torens in de avond ziet met de grote waterfonteinen ervoor. Maar na een dagje door de stad toeren hadden we het er toch wel weer gezien. We zijn niet van die echte stadsmensen. We reden verder naar het noorden door kilometers palmbomen bos. Niet natuurlijke bossen, maar hectaren vol aangeplante palmbomen. Van de vrucht van deze boom wordt palmolie gemaakt. We kwamen onderweg nog zo’n fabriek tegen waar ze uit de vrucht de olie halen en zijn naar binnen gereden om even te gaan kijken. Er komen liters olie uit waar mee gekookt kan worden of waar de palmolivezeep van gemaakt wordt. Wel triest dat ook hier voor weer vele hectaren tropisch regenwoud voor is verdwenen. Ook wordt er veel marmer gewonnen in Maleisie wat als chinees marmer geexporteerd wordt. Al deze fabrieken zijn ook in handen van de chinezen. Die vindt je echt overal waar handel te drijven valt. Ook hier zijn we natuurlijk even wezen kijken en de mensen staan heel de dag zonder oordopen naast de zaag machines te kijken. Wij werden na 20 minuten al helemaal gek van de herrie. Soms is het toch wel goed dat er ARBO is.
Het plukken van de thee We zijn het land naar het midden gaan verkennen en zo kwamen we in de Camaron Highlands waar de theeplantages begonnen. Het ziet er prachtig uit. Maar als je bedenkt dat er ook weer hectaren tropisch bos is verdwenen voor al deze planages is het ook weer triest. De wilden olifanten zijn hierdoor ook bijna helemaal weg uit Maleisie. Maar ja we willen toch een potje thee drinken thuis. De theeplantages liggen wel op hele steile berghellingen. We zijn zo’n theeplantage stiekem doorgelopen. Tussen alle thee struiken op de steile hellingen hebben we heel wat shuivers gemaakt en over heel wat beekjes moet springen.
Er wordt hier wel wat moderner geplukt als in India. Met knipmachines schuiven ze over de planten en het restje worden met de heggeschaar eraf geknipt. In India gebeurde dit allemaal met de hand, maar daarom schijnt de thee uit India ook de beste thee te zijn. We vonden eindelijk een fabriek waar we de thee hebben zien drogen, vermalen en gefermenteerd werd. Met een heerlijk kopje maleisische thee en uitzicht op de plantages hebben we er super genoten van de koele bergen en het mooie uitzicht.
Hier hebben ze ook prachtige jungle met watervallen. Hier hebben we mooie tochten gelopen en het was hier weer heerlijk vrij kamperen op rustige plekjes in het bos. Om de ontspanning kompleet te maken dachten we een lekkere masage te doen. Het begon met een voetmasage en dan een lichaam massage. We zaten als een prins in de luie stoelen en ze begonnen aan onze voeten. Maar al snel zaten we rechtop in de luie stoel van de pijn. De raarste plekjes vonden ze en masseerde zo hard dat we het bijna uitschreeuwde. Is dit lekker?? Het ergste is dat als ze 1 voet en kuit hebben gehad ze ook nog aan de andere beginnen. En je weet dan precies wat er gaat gebeuren. Tanden bijten was het. De bodymassage was ok niet geheel pijnloos. In Thailand gaan we opzoek om naar wat zachte vrouwelijke handjes die het wat anders kunnen doen. Na een uur stonden we helemaal gebroken buiten. De dag erna hadden we nog pijn onder onze voeten. We hadden niet het idee dat dit gezond was. We verlieten de mooie Camaron Highlands en zijn weer richting de kust gereden. Zo komt de rubber uit de boom Dit keer tussen de rubberplantages. Een meter van de grond hangt er een bakje aan de boom en het schors van de boom is ingesneden. Zo loopt het witte rubber druppelend in het bakje. De bakjes worden geleegt en op de één of andere manier maken ze er grote lappen rubber van. Iedereen rijdt met volle pickup trucks vol met rubbere lappen. Dat was weer een mooi gezicht vonden we en we hebben heerlijk tussen de rubberbomen gestaan om dit alles te bekijken.
Het weer werd steeds beter en het regende steeds minder. En was weer tijd voor een lekker strandje. In het noorden van Maleisie ligt het eiland Penang waar veel vakantievluchten naartoe gaan. De Australiers maken hun stopover daar als ze vanaf europa vliegen. Een lekker vakantie eiland met lekkere stranden. We konden er naar toe rijden met ons buske over een lange brug, dus het was helemaal goed. Tussen de grote hotels vonden we ook een klein guesthouse aan een rustig relaxed strandje met parkeerplaats. Dit was het helemaal. Lekker zwemmen en een biertje op het strand. De nightmarket verkocht alles wat je maar illegaal kan bedenken. Een rolex voor een euro, alle merken kleding en de nieuwste films op dvd. We hebben een stapel dvd’s gekocht om lekker in de bus te kijken als je in de middle of nowhere staat. Het enige nadeel was dat de ondertiteling in het chinees, japans of maleisisch is. Gelukkig werd er wel engels gesproken. Alle illegale spullen zaten wel in kratten verpakt. De verkopers stonden met hun walkietalkie elkaar op de hoogte te houden. En als het signaal doorkwam dat er politie kwam, vlogen ze weg.
Een durian proeven Ook hebben we hier heerlijk gegeten bij allerlei kleine eetstalletjes. Je zegt wat je wil en ze maken het ter plekke. En nog lekker ook!! In een restaurant moet je maar afwachten wat je krijgt. Maar hier kun je alle ingredienten aanwijzen en ze wokken er een lekker maaltijdje van.
Het eiland is prachtig als je van de toerisiche gebieden weg rijdt. Hele dichte jungle en prachtige kust. Er groeien ook allerlei vruchten met de raarste vormen. We hebben ze allemaal geprobeerd en de meeste zijn echt heerlijk. Een vrucht noemde ze de king of fruits, de durian vrucht. Hij stinkt alleen een beetje. Maar volgens ons stonk die niet alleen een beetje maar hij smaakt ook zo. De smaak is niet uit je mond te krijgen. Na een hele ananas is hij eindelijk weg. Want die zijn hier zo lekker.

Na een paar dagen was het weer tijd om op verkenning te gaan en we zijn naar het noorden gereden aan de grens van Thailand. Het landschap verandert gelijk en er komen in de jungle zandstenen bergen omhoog. Echt geweldige natuur. Via kleine weggetjes zijn we bij de grens van Thailand gekomen. Natuurlijk weer de kleinste grenspost die je kan vinden. We komen er altijd weer op uit. De mensen waren erg vriendelijk en we ze kende het carnet ook nog. Maleisie hebben we helaas niet helemaal kunnen zien, maar het staat op een lijstje om een keer terug te gaan in het goede seizoen. Want zelfs in de regen is het prachtig. Op naar Thailand waar het raar genoeg geen regenseizoen is. Dat snappen we eigenlijk niks van. Het ligt zo dicht bij elkaar en het weer is helemaal anders. Maar al snappen we het niet, we zijn er wel blij mee.
Dit was het verhaal van Signapore, Borneo en Maleisie. Landen waar we weer een stukje terug waren in het gecultiveerde leven. Heerlijk genieten op een andere manier. En dat doen we zeker. Al was het container verhaal best spannend.

De spreuk voor deze keer:

Het enige wat je zeker weet is dat je niets zeker weet





Klik hier voor meer foto's